hùn shuō
hún yú
hùn chéng
hùn pāng
hùn tīng
hùn tóng
hùn zhàng
hùn hòng
hùn hé
hùn cè
hùn huì
hùn jiāo
hùn hùn
hùn mào
hùn lài
hùn gǒng
hùn hé
hùn zǐ
hùn hán
hùn sú
hùn qià
hún qí
hùn luàn
hùn míng
hùn shì
hùn shì
hùn róu
hùn yuán
hùn hào
hún hé
hùn zhàng
hùn dā
hùn chán
hùn yán
hùn xù
hùn wú
hún huà
hùn hòu
hùn màn
hún xuān
hùn biān
hún liáng
hùn nào
hún jì
hùn dùn
hùn fàn
hùn jì
hùn xiè
hùn táng
hùn yī
hùn shēn
hùn zá
hùn yīn
hùn jìn
hún cuò
hùn dòu
hùn zuò
hùn míng
hùn bǔ
hùn qìn
hùn rán
hùn pèng
hùn dú
hùn hún
hùn chēng
hùn náo
hùn yí
hùn yǎng
hùn zhàn
hùn huǎng
hún jiàn
hùn fǎng
hùn chàn
hùn xuè
hùn yún
hùn xiáo
hùn máng
hùn bìng
hùn rù
hùn tōng
hùn yáo
hùn qìn
hùn hào
hùn zhuó
hún míng
hùn pēng
hún jiǎo
hùn róng
hùn rǎo
hùn lún
hùn rén
hùn móu
hùn dùn
hùn mēng
hùn qióng
hùn yī
hùn máng
hún dàn
hùn chōng
⒈ 水流漫涌回旋貌。常以形容作乱的形势。
引《新唐书·杜牧传》：“齐、鲁、梁、蔡被其风，因亦为寇。以里拓表，以表撑里，混澒回转，颠倒横邪，未常五年间不战。”
《资治通鉴·唐文宗太和七年》：“是以赵、魏、燕、齐卓起大唱， 梁、蔡、吴、蜀躡而和之；其餘混澒轩嚣；欲相效者，往往而是。”
1. 搀杂在一起：混杂。混和。混同。混淆。混为一谈。
2. 乱，胡乱：混乱。混世魔王。
3. 蒙，充：蒙混。混充。混进。鱼目混珠。
4. 苟且度过：胡混。混事。
澒读音：hòng,gǒng[ hòng ]1. 〔澒洞（tóng）〕弥漫无边，如“运清浊之澒澒兮，正重沓而并起。”