tài xī
tài shī
tài shèn
tài jiān
tài cāng
tài suì
tài jí
tài gēng
tài fù
tài shǐ
tài láo
tài yáng
tài zōng
tài jiàn
tài pó
tài zūn
tài gōng
tài qǐn
tài zhù
tài diǎ
tài miào
tài bàn
tài shǐ
tài zǎi
tài xuán
tài zǐ
tài yì
tài huá
tài xī
tài fēi
tài mèi
tài mò
tài yè
tài sì
tài jiǎ
tài dì
tài pín
tài bǔ
tài guò
tài pǔ
tài zǔ
tài pú
tài mǔ
tài huáng
tài píng
tài ē
tài shāng
tài yé
tài yǐ
tài gǔ
tài yuè
tài hào
tài yì
tài yī
tài hòu
tài dì
tài tán
tài hú
tài jiē
tài hào
tài sūn
tài kāng
tài zhǔ
tài lè
tài shàng
tài hào
tài guān
tài yīn
tài cháng
tài zhāng
tài bǎo
tài hé
tài shān
tài fù
tài méng
tài gōng
tài shǒu
tài qīng
tài yīn
tài rèn
tài xī
tài jūn
tài tai
tài hào
tài shì
tài háng
tài chòng
tài yáng
tài cù
tài zhóu
tài pú
tài zhǐ
tài wèi
tài hé
tài hào
tài kōng
tài wú
tài chū
tài róng
tài chǐ
tài yuán
tài shè
tài xū
gēng chū
nián chū
yuè chū
fǎn chū
dāng chū
tiáo chū
yīn chū
huáng chū
qǐ chū
zhēn chū
qī chū
wéi chū
yì chū
suì chū
pī chū
yuán chū
huáng chū
gǔ chū
yī chū
tài chū
dà chū
chén chū
hào chū
qíng chū
tài chū
rú chū
jiāo chū
shèn chū
suì chū
qián chū
běn chū
zhèng chū
hái chū
kāi chū
zuì chū
shǐ chū
guó chū
cóng chū
yuán chū
ruò chū
wǔ chū
⒈ 亦作“大初”。
⒉ 天地未分之前的混沌元气。
引《列子·天瑞》：“太初者，气之始也。”
三国魏曹植《魏德论》：“在昔太初，玄黄混并，浑沌鸿濛，兆朕未形。”
《云笈七籤》卷二：“太初之时， 老君从虚空而下，为太初之师。”
⒊ 指太古时期。
引唐吴筠《高士咏》序：“太初渺邈，难得而详。”
宋郑樵《通志·总序》：“惟梁武帝为此慨然，乃命吴均作通史，上自太初，下终齐室。”
⒋ 道家指道的本源。
引《庄子·知北游》：“以无内待问穷，若是者，外不观乎宇宙，内不知乎大初。”
成玄英疏：“大初，道本也。”
天地元气之始。
如：「太初之民，茹毛饮血。」
太tài(1)（形）高；大：～湖｜～庙。(2)（形）极；最：～阳。(3)（形）身份最高或辈份更高的：～师。(4)（副）表示程度过分：汤～热；烫嘴。(5)（副）表示程度极高用于赞叹：这方案～好了。(6)（副）很；用于否定：不～好。(7)（Tài）姓。
初读音：chū初chū(1)（形）基本义：开始的；开始的部分。(2)（形）第一个：～伏。(3)（形）第一次：～来。(4)（形）最低的（等级）：～级。(5)（形）原来的：～愿。(6)（形）姓。