tài suì
tài hào
tài chòng
tài zōng
tài yáng
tài miào
tài kāng
tài pú
tài dì
tài jiān
tài xī
tài hào
tài tai
tài kōng
tài cháng
tài fù
tài jí
tài hào
tài gēng
tài shān
tài bǎo
tài yé
tài yī
tài pín
tài zhǐ
tài bàn
tài xū
tài shǐ
tài shèn
tài guò
tài hào
tài wèi
tài sì
tài yīn
tài jiàn
tài shǐ
tài yì
tài qīng
tài zhù
tài cāng
tài róng
tài shè
tài sūn
tài hé
tài fù
tài shāng
tài yīn
tài guān
tài háng
tài yáng
tài pǔ
tài chū
tài zǔ
tài dì
tài hé
tài xuán
tài pú
tài gōng
tài qǐn
tài diǎ
tài xī
tài mò
tài méng
tài shì
tài cù
tài gǔ
tài tán
tài yǐ
tài pó
tài gōng
tài zūn
tài wú
tài jiē
tài láo
tài mèi
tài huá
tài jūn
tài yuán
tài shǒu
tài shī
tài zǐ
tài zǎi
tài yuè
tài hú
tài yì
tài mǔ
tài lè
tài hào
tài jiǎ
tài huáng
tài píng
tài chǐ
tài yè
tài xī
tài shàng
tài rèn
tài bǔ
tài zhāng
tài ē
tài zhóu
tài zhǔ
tài hòu
tài fēi
mí sūn
jiā sūn
tiān sūn
cáo sūn
dì sūn
réng sūn
nòng sūn
cóng sūn
yìn sūn
tāng sūn
lín sūn
zhū sūn
guī sūn
fán sūn
yā sūn
lóng sūn
kūn sūn
wén sūn
yí sūn
féng sūn
móu sūn
zēng sūn
biē sūn
zhì sūn
yóu sūn
zhǒng sūn
zāng sūn
zhǎng sūn
gōng sūn
shì sūn
cí sūn
yuán sūn
zǐ sūn
tài sūn
yáng sūn
zōng sūn
nāo sūn
hú sūn
huáng sūn
mù sūn
tóng sūn
yú sūn
shì sūn
nǚ sūn
gōng sūn
liáng sūn
jiǎ sūn
mò sūn
shì sūn
shén sūn
sì sūn
wén sūn
kūn sūn
ér sūn
chóng sūn
lǐ sūn
chéng sūn
niè sūn
shēng sūn
xiào sūn
wáng sūn
lái sūn
wáng sūn
shù sūn
réng sūn
yě sūn
bù sūn
tóng sūn
yǔ sūn
rán sūn
ěr sūn
dí sūn
dào sūn
huáng sūn
xuán sūn
zǔ sūn
xì sūn
zhuān sūn
tú sūn
āi sūn
⒈ 皇帝的长孙。
引《汉书·成帝纪》：“元帝在太子宫，生甲观画堂，为世嫡皇孙， 宣帝爱之，字曰太孙，常置左右。”
⒉ 后世帝王往往在太子死后，册立太孙，为预定之皇位继承人。如南朝齐武帝孙郁林王、明太祖孙惠帝，皆以父死立为皇太孙。
帝王的嫡长孙。即皇孙。
太tài(1)（形）高；大：～湖｜～庙。(2)（形）极；最：～阳。(3)（形）身份最高或辈份更高的：～师。(4)（副）表示程度过分：汤～热；烫嘴。(5)（副）表示程度极高用于赞叹：这方案～好了。(6)（副）很；用于否定：不～好。(7)（Tài）姓。
孙读音：sūn,xùn[ sūn ]1. 儿子的儿子：孙子。孙女。
2. 跟孙子同辈的亲属：外孙。侄孙（侄儿的子女）。
3. 孙子以后的各代：曾（zēng ）孙（孙子的子女）。玄孙（曾孙的子女）。子孙（儿子和孙子，泛指后代）。王孙（贵族的子孙后代）。
4. 植物再生成孳生的：孙竹（竹的枝根末端所生的竹）。
5. 姓。