mán zhā
mán yāo
mán jiāo
mán hèng
mán zhàng
mán dàn
mán gǔ
mán shēng
mán tóng
mán ér
mán qiáng
mán lǐ
mán yáo
mán yáo
mán kè
fǔ kuài
mán tíng
mán jiāng
mán yí
mán shū
mán zuò
mán jūn
mán bó
mán fǔ
mán guǒ
mán zuò
mán jī
mán zhēn
mán chuán
mán guǎng
mán xuē
mán dǐ
mán lì
mán pái
mán chù
mán bù
mán jǐn
mán gē
mán xián
mán nú
mán yīn
mán wéi
mán dòng
mán huì
mán zuǒ
mán niáng
mán qí
mán qiáng
mán yǔ
mán xī
mán yǒng
mán tóng
mán tóu
mán chǔ
mán mò
mán luò
mán chuí
mán gàn
mán xià
mán shì
mán jīng
mán yì
mán lì
mán qín
mán huāng
mán guō
mán fú
mán chán
mán yí
mán lǔ
mán bào
mán pí
mán nán
mán sài
mán lì
mán máo
mán zhuāng
mán hé
mán zi
mán wáng
mán fāng
mán sú
mán huà
mán biān
mán chàng
mán liáo
mán chá
mán cūn
mán zhǐ
mán zú
mán chóng
mán tuó
mán mán
mán mò
mán jūn
mán kòu
mán rén
mán gū
mán yín
mán hàn
mán chù
mán mò
mán téng
mán bó
mán jìn
mán gōng
mán kē
mán jiǔ
mán jiǎo
mán jiān
mán tǔ
mán dí
mán chuáng
mán mò
mán yān
mán jì
mán qiú
mán shì
mán huā
mán zhān
mán zōu
mán jīng
mán xuē
mán jué
mán qì
mán yě
mán pó
mán huò
mán xìng
mán mín
mán lǐ
xiāo hàn
jiǎo hàn
yán hàn
guǎng hàn
kuáng hàn
cū hàn
jù hàn
diāo hàn
huá hàn
tān hàn
jiāo hàn
yào hàn
mán hàn
měng hàn
bào hàn
gǎn hàn
pǔ hàn
yú hàn
pō hàn
qiáng hàn
qiáo hàn
biāo hàn
zéi hàn
xiāo hàn
dù hàn
shuǐ hàn
xiāo hàn
xùn hàn
lián hàn
wán hàn
shěn hàn
zhuān hàn
qīng hàn
háo hàn
dàng hàn
cū hàn
diāo hàn
xiào hàn
xiōng hàn
tuān hàn
piào hàn
lì hàn
piāo hàn
chǔn hàn
piào hàn
jié hàn
bǐ hàn
tuí hàn
dāi hàn
yín hàn
zào hàn
jué hàn
qiú hàn
bèi hàn
kàng hàn
jìng hàn
wǔ hàn
dāi hàn
qiāo hàn
bèi hàn
áo hàn
guǒ hàn
yīn hàn
jìn hàn
jiān hàn
xiāo hàn
nú hàn
ào hàn
gěng hàn
zhuī hàn
zhì hàn
jīng hàn
níng hàn
xiá hàn
zhì hàn
yǒng hàn
piāo hàn
zhà hàn
diāo hàn
gāng hàn
蛮悍mánhàn
(1) 蛮横.凶悍
英fierce and petulant⒈ 蛮横剽悍。
引孙中山《民权主义》第一讲：“如果反抗潮流，就是有很大的力量像袁世凯，很蛮悍的军队像张勋，都是终归失败。”
老舍《骆驼祥子》五：“及至遇到张妈的蛮悍，他们开始感到一种礼尚往来，英雄遇上了好汉的意味。”
蛮mán(1)（形）粗野；凶恶；不通情理：野～｜～不讲理。(2)（名）我国古代称南方的民族。(3)（副）〈方〉很；挺：～好。
悍读音：hàn悍hàn(1)（形）勇猛：强～｜一员～将。(2)（形）凶狠；蛮横：凶～。