xián mèi
xián shàn
xián cóng
xián yì
xián píng
xián yùn
xián láo
xián qīng
xián huì
xián mán
xián shí
xián dì
xián ǒu
xián fàn
xián guān
xián xiào
xián shèng
xián chuán
xián zhì
xián qì
xián chēng
xián shì
xián míng
xián jí
xián shèng
xián jùn
xián cāo
xián péng
xián xīng
xián jiē
xián jié
xián mén
xián hòu
xián láng
xián huò
xián shǒu
xián máo
xián dé
xián mín
xián yì
xián hǎo
xián néng
xián cí
xián lì
xián qīn
xián lù
xián zhě
xián dá
xián cái
xián dù
xián gōng
xián kuài
xián liáo
xián pì
xián dōng
xián bèi
xián guī
xián kē
xián cái
xián huì
xián zhòng
xián měi
xián hé
xián liàng
xián bǐ
xián bó
xián jùn
xián fū
xián xiàng
xián rén
xián zǎi
xián jūn
xián jiāng
xián huì
xián shǒu
xián kě
xián jùn
xián kǔn
xián yùn
xián wǔ
xián fān
xián zǐ
xián shū
xián jié
xián mù
xián kuā
xián zhé
xián míng
xián shū
xián yuàn
xián dòu
xián shì
xián fǔ
xián hòu
xián líng
xián liáng
xián wēn
xián zūn
xián qī
xián háo
xián zhòng
xián gē
xián yǒng
xián lìng
xián yàn
xián zuǒ
xián chén
xián wáng
.贤淑xiánshū
(1) 贤能善良
英virtuous⒈ 形容女子德性佳美。
引唐孙棨《北里志·俞洛真》：“于公琮尚广德公主，宣宗女也，颇有贤淑之誉。”
明孙仁孺《东郭记·将有远行》：“之子真贤淑，况又仪容美且都。”
丁玲《自杀日记》六：“他有贤淑的女人，比我好的女人。”
⒉ 指德性佳美的女子。
引宋苏辙《立皇后制书札子》：“公选贤淑，下逮侧微，明建中宫，以助内治。”
明汤显祖《牡丹亭·训女》：“看来古今贤淑，多晓诗书。”
形容女子善良温厚。
如：「温良贤淑」。
贤xián(1)（形）有德行的；有才能的：～才｜～臣｜～人｜～者。(2)（名）有德行的人；有才能的人：礼～下士。(3)（形）敬辞；用于平辈或晚辈：～弟｜～侄。
淑读音：shū淑shū（形）善；美；过去多指女人的品德好。