xián shí
xián dé
xián wēn
xián liàng
xián yì
xián hòu
xián kē
xián dòu
xián fān
xián bèi
xián yùn
xián huì
xián zhì
xián kǔn
xián láng
xián zǎi
xián jùn
xián shì
xián huì
xián bǐ
xián lì
xián láo
xián kuā
xián dì
xián cí
xián zūn
xián fǔ
xián shǒu
xián qì
xián chén
xián mén
xián jiāng
xián zhé
xián xīng
xián liáng
xián shì
xián měi
xián hòu
xián chuán
xián hé
xián pì
xián míng
xián zǐ
xián shèng
xián máo
xián qīn
xián rén
xián wǔ
xián qīng
xián jùn
xián jūn
xián guī
xián mù
xián shū
xián háo
xián yì
xián cái
xián xiàng
xián ǒu
xián fū
xián dá
xián liáo
xián shū
xián mán
xián fàn
xián yuàn
xián zhě
xián qī
xián cóng
xián jié
xián dù
xián mín
xián jié
xián píng
xián huì
xián jí
xián dōng
xián yùn
xián shàn
xián chēng
xián zuǒ
xián míng
xián jiē
xián wáng
xián kě
xián néng
xián guān
xián gōng
xián cái
xián mèi
xián zhòng
xián zhòng
xián kuài
xián shǒu
xián cāo
xián huò
xián bó
xián yàn
xián hǎo
xián lù
xián shèng
xián péng
xián lìng
xián gē
xián yǒng
xián xiào
xián jùn
xián líng
dài rén
guī rén
sān rén
dà rén
fǔ rén
chún rén
bó rén
lián rén
chuí rén
chéng rén
tǐ rén
dǎo rén
lǎn rén
chù rén
chún rén
lì rén
huái rén
huáng rén
yǎn rén
zǎo rén
hé rén
shā rén
mài rén
méi rén
huáng rén
lóng rén
dūn rén
pān rén
wēn rén
zhì rén
zéi rén
má rén
lǚ rén
tóng rén
bù rén
cí rén
yǐ rén
guǒ rén
dǔ rén
táo rén
zhàng rén
xìng rén
ān rén
guā rén
dāng rén
hóng rén
sōng rén
zhì rén
róu rén
shēng rén
mǐn rén
jī rén
yǎng rén
qiān rén
xián rén
kuān rén
xiū rén
tóng rén
qīn rén
bái rén
⒈ 贤明的人。
引《吕氏春秋·开春》：“共伯和修其行，好贤仁，而海内皆以来为稽矣。”
⒉ 贤良仁爱。
引《东观汉记·光烈阴皇后传》：“上以后性贤仁，宜母天下，欲授以尊位。”
贤xián(1)（形）有德行的；有才能的：～才｜～臣｜～人｜～者。(2)（名）有德行的人；有才能的人：礼～下士。(3)（形）敬辞；用于平辈或晚辈：～弟｜～侄。
仁读音：rén[ rén ]1. 一种道德范畴，指人与人相互友爱、互助、同情等：仁义（ａ．仁爱与正义；ｂ．通情达理，性格温顺，能为别人着想）。仁爱。仁政。仁人志士（仁爱有节操的人）。仁义礼智（儒家的伦理思想）。仁至义尽。一视同仁（同样看待，不分厚薄）。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分：核桃仁儿。
3. 姓。