tīng zhěn
tīng rèn
tīng líng
tīng píng
tīng jiào
tīng chá
tīng chuāng
tīng biàn
tīng xǔ
tīng xī
tīng zhèng
tīng háng
tīng diào
tīng sì
tīng lái
tīng shì
tīng huà
tīng gǔ
tīng hòu
tīng yín
tīng zhí
tīng chán
tīng néng
tīng jué
tīng yán
tīng rán
tīng cǎi
tīng zi
tīng shī
tīng yíng
tīng shú
tīng lì
tīng yíng
tīng nà
tīng wén
tīng què
tīng bīng
tīng shū
tīng jué
tīng xiě
tīng cóng
tīng bǐng
tīng mìng
tīng tīng
tīng qǔ
tīng cuò
tīng shòu
tīng chāi
tīng gǔ
tīng shuō
tīng jiàn
tīng lǚ
tīng shēng
tīng zuì
tīng zhèng
tīng dé
tīng dǒng
tīng shěn
tīng kè
tīng chén
jí zhěn
mén zhěn
kāi zhěn
huì zhěn
wèn zhěn
jiù zhěn
mài zhěn
què zhěn
xún zhěn
kòu zhěn
dǎ zhěn
wēi zhěn
wù zhěn
shī zhěn
chù zhěn
tíng zhěn
mén zhěn
miàn zhěn
fāng zhěn
wén zhěn
tīng zhěn
zhuǎn zhěn
hòu zhěn
fù zhěn
nǐ zhěn
qiè zhěn
yì zhěn
wǔ zhěn
chū zhěn
sì zhěn
听诊tīngzhěn
(1) 用听.诊法检查;听取器官(如肺或心脏)内发出的声音作为诊断和治疗的辅助的行为，此项检查可由使用听诊器或直接贴耳于身体而进行
英auscultate;auscultation⒈ 诊断病情的一种方法。用耳朵或听诊器来听心、肺等内脏器官的声音，以便进行诊断。
一种医疗诊察的方法。用耳朵或听诊器来听取心、肺等内脏器官的搏动及呼吸声音，以诊断是否异常。
听(1)（动）本义：用耳朵接受声音：用耳朵接受声音(2)（动）听从（劝告）；接受（意见）：～从｜～信。(3)（名）治理；判断：～政｜～讼。(4)（动）听凭；任凭：～其自然。(5)（名）〈方〉铁皮做的装食品、香烟等的罐子：一～香烟｜～装。
诊读音：zhěn诊zhěn（动）看病；察看；诊察：～断｜门～｜出～｜会～｜～疗。