tīng zhèng
tīng qǔ
tīng zi
tīng gǔ
tīng biàn
tīng píng
tīng cǎi
tīng zhěn
tīng tīng
tīng lì
tīng diào
tīng shū
tīng néng
tīng chuāng
tīng sì
tīng huà
tīng chāi
tīng chán
tīng cóng
tīng dǒng
tīng lǚ
tīng shòu
tīng wén
tīng shēng
tīng zuì
tīng rèn
tīng kè
tīng yíng
tīng mìng
tīng háng
tīng shì
tīng bǐng
tīng dé
tīng yín
tīng nà
tīng yíng
tīng què
tīng shuō
tīng chá
tīng cuò
tīng bīng
tīng xī
tīng shī
tīng shú
tīng líng
tīng xiě
tīng jiàn
tīng jiào
tīng lái
tīng jué
tīng xǔ
tīng hòu
tīng shěn
tīng zhí
tīng jué
tīng chén
tīng zhèng
tīng rán
tīng yán
tīng gǔ
⒈ 听信谗言。 《诗·唐风·采苓序》：“采苓，刺晋献公也。
引献公好听谗焉。”
《管子·宙合》：“毋监于谗言，毋听谗，听谗则失士。”
唐陆龟蒙《和袭美江南书情二十韵》：“水石应容病，松篁未听谗。”
听信谗言。
听(1)（动）本义：用耳朵接受声音：用耳朵接受声音(2)（动）听从（劝告）；接受（意见）：～从｜～信。(3)（名）治理；判断：～政｜～讼。(4)（动）听凭；任凭：～其自然。(5)（名）〈方〉铁皮做的装食品、香烟等的罐子：一～香烟｜～装。
谗读音：chán谗chán（动）说别人坏话：～言｜～害。