tīng yín
tīng zhěn
tīng lǚ
tīng gǔ
tīng dé
tīng zuì
tīng kè
tīng néng
tīng xiě
tīng shī
tīng xǔ
tīng biàn
tīng sì
tīng wén
tīng mìng
tīng shuō
tīng lái
tīng shì
tīng huà
tīng nà
tīng qǔ
tīng zhèng
tīng chuāng
tīng gǔ
tīng yán
tīng yíng
tīng cǎi
tīng chán
tīng zi
tīng zhèng
tīng shēng
tīng dǒng
tīng tīng
tīng diào
tīng cuò
tīng bīng
tīng shěn
tīng hòu
tīng cóng
tīng què
tīng rèn
tīng píng
tīng chāi
tīng jiàn
tīng xī
tīng chén
tīng yíng
tīng jué
tīng jué
tīng jiào
tīng líng
tīng zhí
tīng shū
tīng háng
tīng lì
tīng shòu
tīng rán
tīng chá
tīng shú
tīng bǐng
gòu shòu
nài shòu
chī shòu
bèi shòu
mào shòu
dà shòu
méng shòu
xū shòu
nán shòu
chán shòu
shòu shòu
cháng shòu
bǐ shòu
huā shòu
xīn shòu
shēng shòu
chù shòu
lǐng shòu
rěn shòu
miàn shòu
áo shòu
xī shòu
jì shòu
huó shòu
yíng shòu
jīng shòu
yōu shòu
ráo shòu
bèi shòu
tīng shòu
yì shòu
hán shòu
mào shòu
hán shòu
ěr shòu
zāo shòu
xiāo shòu
qíng shòu
wěn shòu
pán shòu
chéng shòu
dāo shòu
xiǎng shòu
shēn shòu
yōu shòu
dēng shòu
bài shòu
kǒu shòu
shè shòu
jīn shòu
nà shòu
xióng shòu
dǐng shòu
lǐng shòu
rèn shòu
zhī shòu
yīng shòu
dān shòu
xuè shòu
qū shòu
cí shòu
dān shòu
bǐng shòu
jiē shòu
qǐng shòu
yòu shòu
qíng shòu
shōu shòu
chuán shòu
fū shòu
hǎo shòu
líng shòu
dàn shòu
gǎn shòu
bǎo shòu
⒈ 听从接受。
引《汉书·艺文志》：“《书》者，古之号令，号令於众，其言不立具，则听受施行者弗晓。”
南朝梁任昉《齐竟陵文宣王行状》：“公以为出言自口，驥騄不追，听受一谬，差以千里。”
唐韦瓘《周秦行纪》：“臣家宛下，将归，失道。恐死豺虎，敢托命乞宿。太后幸听受。”
清梁章鉅《退庵随笔·躬行》：“所以贵乎高明直谅之师友，而勇於听受也。”
《二十年目睹之怪现状》第九三回：“兄弟有一句临别赠言的话，不知阁下可肯听受？”
听信。
听(1)（动）本义：用耳朵接受声音：用耳朵接受声音(2)（动）听从（劝告）；接受（意见）：～从｜～信。(3)（名）治理；判断：～政｜～讼。(4)（动）听凭；任凭：～其自然。(5)（名）〈方〉铁皮做的装食品、香烟等的罐子：一～香烟｜～装。
受读音：shòu受shòu(1)（动）本义：接受：接受(2)（动）遭受：～灾。(3)（动）忍受；禁受：～不了。(4)（动）〈方〉适合：～吃（吃着有味）｜～听（听着入耳）。