xuān kē
xuān huāng
xuān bèi
xuān shòu
xuān shì
xuān liú
xuān míng
xuān fā
xuān bào
xuān huà
xuān jiào
xuān yín
xuān shì
xuān quàn
xuān rǎn
xuān pái
xuān qǔ
xuān tóu
xuān jì
xuān dào
xuān bái
xuān dú
xuān shǐ
xuān huàn
xuān chēng
xuān guàn
xuān xùn
xuān fū
xuān zhǐ
xuān qíng
xuān tuǐ
xuān yáng
xuān chuán
xuān gàn
xuān xiě
xuān jiǎng
xuān juàn
xuān gào
xuān chì
xuān duó
xuān zhēn
xuān huī
xuān lòu
xuān cí
xuān dá
xuān diào
xuān yì
xuān xiè
xuān huà
xuān jiū
xuān cì
xuān xíng
xuān guǎng
xuān chàng
xuān hóng
xuān yā
xuān fáng
xuān zhèn
xuān bǐ
xuān pàn
xuān xiè
xuān xuān
xuān má
xuān dú
xuān zhǎn
xuān fēng
xuān měi
xuān lè
xuān chén
xuān lǎng
xuān hé
xuān yán
xuān ní
xuān yín
xuān xī
xuān dé
xuān chì
xuān ēn
xuān lú
xuān jié
xuān dá
xuān zhàn
xuān yì
xuān qì
xuān yáng
xuān jiè
xuān zhào
xuān zhǐ
xuān shì
xuān dǐ
xuān gǎng
xuān guāng
xuān fēng
xuān fǔ
xuān yù
xuān chū
xuān píng
xuān chàng
xuān ài
xuān zhé
xuān lú
xuān mìng
xuān bù
xuān lìng
xuān dǎo
xuān chà
xuān bō
xuān fù
xuān zhǒng
xuān chéng
xuān pái
xuān liáo
xuān liè
xuān biàn
xuān chàng
xuān chì
xuān shuō
fù zhào
jiǎn zhào
zhī zhào
qiǎn zhào
hào zhào
hào zhào
gōng zhào
huī zhào
chǐ zhào
jí zhào
shè zhào
míng zhào
fāng zhào
zhào zhào
gǎn zhào
diǎn zhào
bì zhào
qīn zhào
chǒng zhào
chuán zhào
shōu zhào
qǐ zhào
qǐng zhào
cǎi zhào
mù zhào
hè zhào
fèng zhào
hū zhào
qiān zhào
pìn zhào
xuān zhào
tǎo zhào
zhēng zhào
qǐ zhào
guān zhào
chú zhào
lǚ zhào
⒈ 谓帝王召见臣下。
引宋沉括《梦溪笔谈·故事一》：“盖学士院在禁中，非内臣宣召无因得入。”
明冯惟敏《朝元歌·闲情》曲：“百年长啸，谁承望九重宣召？”
《红楼梦》第八三回：“昨日奉过旨意，宣召亲丁四人，进里头探问。”
曹禺《王昭君》第一幕：“她活在自己的世界里，活在一种永远是春光明媚，等待皇帝宣召的世界里。”
帝王召见臣民。
宣xuān(1)（动）公开说出来；传播、散布出去：～德｜～读｜～传。(2)（动）疏导：～泄。(3)（动）宣召。(4)（名）指安徽宣城。(5)（名）指宣纸。(6)姓。
召读音：zhào,shào[ zhào ]1. 召唤：召集。召见。
2. 召致，引来：召祸。召人怨。