yí shāng
jiān shāng
jiǎn shāng
cuī shāng
láo shāng
dǎ shāng
qīng shāng
bèng shāng
tì shāng
wǔ shāng
fù shāng
shé shāng
zāi shāng
tàng shāng
dào shāng
chuàng shāng
wù shāng
zhuó shāng
wū shāng
láo shāng
ào shāng
diāo shāng
qī shāng
shèng shāng
miǎo shāng
chuāng shāng
mǐn shāng
tōng shāng
fú shāng
mǐn shāng
wǎng shāng
wú shāng
bì shāng
huái shāng
tuí shāng
zhòng shāng
shí shāng
wài shāng
lún shāng
ōu shāng
hán shāng
jiǎn shāng
gū shāng
yǒng shāng
lián shāng
qīn shāng
xīn shāng
fú shāng
nèi shāng
kě shāng
fàn shāng
piāo shāng
jī shāng
shuǎng shāng
qīng shāng
liú shāng
gōng shāng
liǎng shāng
lín shāng
wǔ shāng
mǐn shāng
nù shāng
gǎn shāng
yōu shāng
qiāng shāng
guǒ shāng
qī shāng
huǐ shāng
fǎn shāng
huá shāng
nǔ shāng
diàn shāng
tòng shāng
dá shāng
zì shāng
yàn shāng
yū shāng
cǎn shāng
jiē shāng
shā shāng
diāo shāng
zhòng shāng
jīn shāng
jiǔ shāng
niǔ shāng
diào shāng
cuò shāng
sǔn shāng
bēng shāng
xǐ shāng
cán shāng
jǔ shāng
kū shāng
sǐ shāng
àn shāng
zēng shāng
wū shāng
dǐ shāng
kùn shāng
yí shāng
shén shāng
sù shāng
dāo shāng
dù shāng
shù shāng
cì shāng
kǎi shāng
qū shāng
zāo shāng
yāo shāng
xī shāng
diāo shāng
bēi shāng
hài shāng
cè shāng
āi shāng
hé shāng
shāng shāng
bàng shāng
gōng shāng
qíng shāng
qū shāng
tiǎn shāng
cǎn shāng
tàn shāng
yuān shāng
lí shāng
fán shāng
wǎn shāng
àn shāng
xīn shāng
shòu shāng
jiù shāng
⒈ 殴斗致伤;打伤。
引《红楼梦》第四回:“两家争买一婢,各不相让,以致殴伤人命。”
鲁迅《二心集·“友邦惊诧”论》:“又加上他们‘捣毁机关,阻断交通,殴伤中委,拦劫汽车……’的罪名。”
因打成伤。
殴ōu(动)打(人);打击;撞击:~打|~伤。
伤读音:shāng伤shāng(1)(动)人体或其他物体受到的损害:内~|虫~。(2)(动)伤害:出口~人|~感情。(3)(动)悲伤:忧~|哀~。(4)(动)因过度而感到厌烦(多指饮食):吃糖吃~了。(5)(动)妨碍:无~大体。