wǔ jiàn
hóng jiàn
shěn jiàn
háo jiàn
yú jiàn
kāng jiàn
bǐ jiàn
fù jiàn
wěn jiàn
xíng jiàn
qiāo jiàn
gǔ jiàn
jiǎn jiàn
jí jiàn
shuǎng jiàn
gān jiàn
jìn jiàn
biāo jiàn
qiáo jiàn
kàng jiàn
zhěng jiàn
jiǎo jiàn
hān jiàn
bù jiàn
gāng jiàn
dòu jiàn
zhuàng jiàn
lǎo jiàn
yǎ jiàn
yáng jiàn
wán jiàn
qīng jiàn
tōng jiàn
xiān jiàn
xiá jiàn
yǒng jiàn
kuí jiàn
huó jiàn
yá jiàn
zhì jiàn
piào jiàn
jīng jiàn
qiào jiàn
ān jiàn
qiáng jiàn
jié jiàn
kuài jiàn
měng jiàn
jiǎo jiàn
bǎo jiàn
zào jiàn
jiǎo jiàn
chōu jiàn
cū jiàn
diāo jiàn
qīng jiàn
qiú jiàn
jǐn jiàn
jùn jiàn
hè jiàn
féi jiàn
zuò jiàn
jùn jiàn
jūn jiàn
wán jiàn
qiú jiàn
xióng jiàn
shòu jiàn
sǒng jiàn
lǜ jiàn
jǐng jiàn
guǎng jiàn
guān jiàn
wàng jiàn
bēi jiàn
xiāo jiàn
xiāo jiàn
⒈ 谓峻拔清健。 明王世贞《艺苑卮言》卷四：“沉詹事七言律，高华胜於宋员外。
引宋虽微少，亦见一斑，歌行觉自陟健。”
登高；上升：～彼高岗。
健读音：jiàn健jiàn(1)（形）强健：～康｜～全｜稳～。(2)（动）使强健：～身｜～胃。(3)（形）在某一方面显示的程度超过一般；善于：～步｜～谈｜～忘。