yǒng jiàn
zào jiàn
qiāo jiàn
xiāo jiàn
shòu jiàn
hè jiàn
diāo jiàn
hān jiàn
tōng jiàn
qīng jiàn
jīng jiàn
shuǎng jiàn
jí jiàn
háo jiàn
gān jiàn
qiào jiàn
jiǎo jiàn
qiú jiàn
qiú jiàn
xíng jiàn
jùn jiàn
gǔ jiàn
kāng jiàn
kuí jiàn
zhuàng jiàn
zuò jiàn
ān jiàn
jiǎo jiàn
yǎ jiàn
jiǎn jiàn
bǎo jiàn
yá jiàn
sǒng jiàn
yú jiàn
yáng jiàn
xiān jiàn
wán jiàn
měng jiàn
qīng jiàn
zhěng jiàn
féi jiàn
fù jiàn
kàng jiàn
lǜ jiàn
xiāo jiàn
lǎo jiàn
dòu jiàn
guān jiàn
shěn jiàn
jūn jiàn
gāng jiàn
jiǎo jiàn
wěn jiàn
hóng jiàn
qiáo jiàn
wán jiàn
jùn jiàn
bǐ jiàn
xióng jiàn
jié jiàn
jìn jiàn
xiá jiàn
cū jiàn
guǎng jiàn
biāo jiàn
qiáng jiàn
huó jiàn
bù jiàn
wàng jiàn
chōu jiàn
kuài jiàn
jǐn jiàn
zhì jiàn
jǐng jiàn
wǔ jiàn
bēi jiàn
piào jiàn
⒈ 谓体格强健。
引《汉书·宣帝纪》：“秋，大发兴调关东轻车鋭卒，选郡国吏三百石伉健习骑射者，皆从军。”
宋程大昌《演繁露·程大昌本传》：“言今日诸军西北旧人日少，其子孙伉健者当教之战陈，不宜轻听离军。”
⒉ 指诗文风格遒劲。
引明方孝孺《溪渔子传》：“买书千餘卷，伏而读之。为文章奇伟伉健，然耻以自名。”
明胡应麟《诗薮·元》：“杨仲弘视虞骨力伉健有加，才具閎通不及。”
强健。
伉kàng(1)（形）〈书〉对等；相称（指配偶）：～俪。(2)（形）〈书〉高大。(3)（形）（Kànɡ）姓。
健读音：jiàn健jiàn(1)（形）强健：～康｜～全｜稳～。(2)（动）使强健：～身｜～胃。(3)（形）在某一方面显示的程度超过一般；善于：～步｜～谈｜～忘。