qiān róu
qiān shū
qiān bì
qiān dé
qiān xùn
qiān chí
qiān liàng
qiān bēi
qiān chéng
qiān jiàn
qiān biǎn
qiān xùn
qiān liáng
qiān tí
qiān yì
qiān dào
qiān yǔ
qiān sù
qiān bǐng
qiān xū
qiān yì
qiān nì
qiān lǜ
qiān cí
qiān jìng
qiān shèn
qiān wǎn
qiān jìng
qiān hòu
qiān kè
qiān shùn
qiān tài
qiān rén
qiān dàn
qiān chì
qiān yǎ
qiān yuē
qiān qià
qiān qū
qiān zhí
qiān chōng
qiān xià
qiān què
qiān mò
qiān yī
qiān chóng
qiān lián
qiān xǐ
qiān jǐn
qiān jiàng
qiān zhī
qiān yù
qiān xù
qiān què
qiān jǐ
qiān yán
qiān gōng
qiān hé
qiān sù
qiān zūn
qiān shì
qiān chēng
qiān tào
qiān mù
qiān xū
qiān yuàn
qiān tuō
qiān qiān
qiān míng
qiān pǐ
qiān jīng
qiān huī
qiān kè
qiān wèi
qiān què
qiān shù
qiān bì
qiān zhōng
qiān jù
qiān yì
qiān rén
qiān yù
qiān xiè
qiān xùn
qiān yòu
qiān zhì
qiān tuì
qiān jù
qiān yàn
qiān guāng
qiān tuō
qiān hēng
qiān ràng
qiān ruò
qiān cí
qiān jiǎn
qiān sǔn
qín shùn
gōng shùn
xīn shùn
kuǎn shùn
wěi shùn
xìn shùn
yī shùn
xiào shùn
xiàng shùn
wǎn shùn
yù shùn
xù shùn
jiǎng shùn
xùn shùn
guāi shùn
kè shùn
suí shùn
jiǎng shùn
hé shùn
yán shùn
dá shùn
chǎn shùn
bǐ shùn
lǚ shùn
tōng shùn
zhuāng shùn
jìng shùn
bǐ shùn
bǎi shùn
jǐn shùn
píng shùn
fèng shùn
qīn shùn
fù shùn
bēi shùn
jiāng shùn
tuō shùn
hé shùn
fǔ shùn
cháng shùn
wéi shùn
fù shùn
cóng shùn
chéng shùn
fàn shùn
dào shùn
tì shùn
shì shùn
xùn shùn
kuān shùn
kūn shùn
héng shùn
bù shùn
róng shùn
nì shùn
fù shùn
rěn shùn
ān shùn
xiáng shùn
kāng shùn
cán shùn
yú shùn
xún shùn
lián shùn
zhī shùn
qín shùn
lǐ shùn
ā shùn
xié shùn
guī shùn
zhōng shùn
qǐng shùn
xiáng shùn
jiào shùn
kǒu shùn
jìng shùn
wǎn shùn
huà shùn
bīn shùn
wēn shùn
róu shùn
liù shùn
shí shùn
yán shùn
ěr shùn
qiān shùn
chǔ shùn
fǔ shùn
yī shùn
qiè shùn
⒈ 谦逊恭顺。
引《后汉书·列女传·曹世叔妻》:“若淑媛谦顺之人,则能依义以篤好,崇恩以结援。”
《晋书·杨骏传》:“公以外戚,居伊霍之重,握大权,辅弱主,当仰思古人至公至诚谦顺之道。”
曹禺《北京人》第一幕:“曾思懿 :(更谦顺)您现在觉着好一点了吧。”
谦qiān(形)谦虚:~恭|~让|自~。
顺读音:shùn顺(1)(动)本义:顺着。(2)(动)向着同一个方向:~风。(3)(动)依着自然情势(移动);沿(着):~大道走。(4)(动)使方向一致;使有条理次序:这篇文章还得~一~。(5)(动)趁便;顺便:~手关门。(6)(动)适合;如意:~心|~眼。(7)(动)依次:~延。(8)(动)顺从:归~。(9)(动)姓。