qiān xù
qiān dé
qiān yǎ
qiān chí
qiān bēi
qiān yuē
qiān cí
qiān míng
qiān rén
qiān jǐn
qiān xià
qiān yán
qiān xiè
qiān xū
qiān yì
qiān què
qiān jiàng
qiān hēng
qiān pǐ
qiān bì
qiān yù
qiān qià
qiān xū
qiān chóng
qiān yù
qiān què
qiān cí
qiān jù
qiān jīng
qiān jù
qiān yì
qiān jǐ
qiān xùn
qiān jìng
qiān liàng
qiān hé
qiān lián
qiān dào
qiān yì
qiān chéng
qiān hòu
qiān ruò
qiān wǎn
qiān shì
qiān jiàn
qiān zhī
qiān wèi
qiān yǔ
qiān ràng
qiān shèn
qiān tuì
qiān mò
qiān zhì
qiān tuō
qiān nì
qiān xùn
qiān zhōng
qiān qū
qiān zūn
qiān yuàn
qiān shū
qiān huī
qiān rén
qiān guāng
qiān chēng
qiān róu
qiān gōng
qiān chì
qiān tào
qiān lǜ
qiān shù
qiān chōng
qiān mù
qiān jiǎn
qiān shùn
qiān dàn
qiān biǎn
qiān bì
qiān liáng
qiān sù
qiān zhí
qiān sǔn
qiān yòu
qiān sù
qiān qiān
qiān xǐ
qiān yī
qiān xùn
qiān yàn
qiān tuō
qiān tí
qiān què
qiān bǐng
qiān jìng
qiān tài
qiān kè
qiān kè
xián rén
zéi rén
dūn rén
shā rén
yǎn rén
zhì rén
hóng rén
bó rén
xiū rén
tǐ rén
sān rén
chún rén
dà rén
dài rén
mài rén
fǔ rén
lóng rén
jī rén
róu rén
qīn rén
bù rén
chuí rén
guī rén
méi rén
yǐ rén
lǚ rén
zhàng rén
cí rén
dǎo rén
táo rén
chù rén
lián rén
dāng rén
má rén
tóng rén
lì rén
guā rén
huáng rén
zǎo rén
pān rén
bái rén
shēng rén
tóng rén
dǔ rén
huái rén
hé rén
guǒ rén
chún rén
wēn rén
ān rén
sōng rén
huáng rén
lǎn rén
kuān rén
zhì rén
chéng rén
xìng rén
qiān rén
mǐn rén
yǎng rén
⒈ 谦和仁慈。
引宋王安石《本朝百年无事札子》:“太宗承之以聦武, 真宗守之以谦仁。”
清邵廷寀《东南纪事·鲁王以海》:“王虽谦仁,少威断。”
谦qiān(形)谦虚:~恭|~让|自~。
仁读音:rén[ rén ]1. 一种道德范畴,指人与人相互友爱、互助、同情等:仁义(a.仁爱与正义;b.通情达理,性格温顺,能为别人着想)。仁爱。仁政。仁人志士(仁爱有节操的人)。仁义礼智(儒家的伦理思想)。仁至义尽。一视同仁(同样看待,不分厚薄)。
2. 果核的最内部分或其他硬壳中可以吃的部分:核桃仁儿。
3. 姓。