wěi fèi
wěi kùn
wěi cè
wěi shǔ
wěi liè
wěi zhì
wěi ruí
wěi mì
wěi yū
wěi xiàng
wěi shùn
wěi fù
wěi cái
wěi yǐ
wěi bì
wěi juān
wěi léi
wěi hé
wěi yún
wěi bīng
wěi dài
wěi lòu
wěi bó
wěi xiàn
wěi tuō
wěi péi
wěi de
wěi qiè
wěi chéng
wěi huái
wěi qu
wěi xì
wěi liàn
wěi xiè
wěi fǔ
wěi qì
wěi pèi
wěi zhì
wěi jié
wěi huì
wěi zhuì
wěi duān
wěi jìn
wěi dùn
wěi jìn
wěi tuó
wěi shí
wěi rán
wěi yī
wěi yuán
wěi pàn
wěi lì
wěi lǘ
wěi shū
wěi jù
wěi shé
wěi tuō
wěi lài
wěi wǎn
wěi chéng
wěi mào
wěi jī
wěi lì
wěi tā
wěi zhì
wěi mìng
wěi pài
wěi mǐ
wěi duò
wěi kān
wěi yòng
wěi jué
wěi mào
wěi tuì
wěi xiè
wěi yì
wěi wǔ
wěi jì
wěi zhì
wěi rèn
wěi fǎ
wěi zuò
wěi zuì
wěi bì
wěi hè
wěi bèi
wěi dǔ
wěi huáng
wěi wěi
wěi qū
wěi lí
wěi jiū
wěi bèi
wěi cí
wěi jì
wěi jué
wěi quán
wěi tián
wěi xī
dào shùn
róng shùn
kāng shùn
gōng shùn
kuǎn shùn
cháng shùn
yù shùn
cán shùn
fù shùn
fàn shùn
tì shùn
héng shùn
kuān shùn
hé shùn
qiān shùn
yī shùn
rěn shùn
xīn shùn
yú shùn
bīn shùn
xié shùn
chǎn shùn
zhī shùn
xù shùn
xiáng shùn
nì shùn
jiào shùn
jìng shùn
shí shùn
bǐ shùn
jiāng shùn
liù shùn
xiáng shùn
xìn shùn
xùn shùn
tuō shùn
qǐng shùn
hé shùn
bù shùn
xiàng shùn
wēn shùn
fù shùn
jìng shùn
kè shùn
chéng shùn
jiǎng shùn
ā shùn
shì shùn
huà shùn
zhuāng shùn
lǐ shùn
qín shùn
róu shùn
zhōng shùn
qiè shùn
wěi shùn
xún shùn
wǎn shùn
guāi shùn
bēi shùn
lǚ shùn
guī shùn
chǔ shùn
yán shùn
yán shùn
fù shùn
suí shùn
xiào shùn
qīn shùn
qín shùn
fǔ shùn
tōng shùn
jiǎng shùn
yī shùn
fèng shùn
cóng shùn
dá shùn
lián shùn
bǐ shùn
ěr shùn
fǔ shùn
píng shùn
kūn shùn
wǎn shùn
jǐn shùn
ān shùn
kǒu shùn
bǎi shùn
xùn shùn
wéi shùn
⒈ 谓自然所赋予的和顺之气。
引《庄子·知北游》：“性命非汝有，是天地之委顺也。”
⒉ 顺从。
引唐皮日休《祀疟疠文》：“柔佞之言，惑于君前，委顺未足，国步移焉。”
⒊ 顺应自然。
引唐白居易《委顺》诗：“宜怀齐远近，委顺随南北。”
宋孙光宪《北梦琐言》卷十：“﹝梁新﹞仕至尚医奉御，有一朝士诣之， 梁奉御曰：‘何不早见示？风疾已深矣，请速归处置家事，委顺而已。’”
明高攀龙《语》：“但知委顺，而不知尽道，非知命者也。”
⒋ 旧指僧人之死。
引《景德传灯录·慧可大师》：“﹝翟仲侃﹞加师以非法，师怡然委顺，识真者谓之偿债。”
1. 任，派，把事交给人办：委托。委派。委任。委员。委以重任。
2. 抛弃，舍弃：委弃。委之于地。
3. 推托，卸：推委。委罪。
4. 曲折，弯转：委曲。委婉。委屈。
5. 积聚：委积。
6. 末、尾：原委。穷源意委（追究事物本原及其发展）。
7. 确实：委实。
8. 无精打采，不振作：委顿。委靡。
顺读音：shùn顺(1)（动）本义：顺着。(2)（动）向着同一个方向：～风。(3)（动）依着自然情势（移动）；沿（着）：～大道走。(4)（动）使方向一致；使有条理次序：这篇文章还得～一～。(5)（动）趁便；顺便：～手关门。(6)（动）适合；如意：～心｜～眼。(7)（动）依次：～延。(8)（动）顺从：归～。(9)（动）姓。