tǐ zhèng
tǐ dào
tǐ liàng
tǐ yùn
tǐ rén
tǐ cí
tǐ hòu
tǐ jiàn
tǐ miàn
tǐ mào
tǐ xíng
tǐ qīn
tǐ tǒng
tǐ cāo
tǐ yìn
tǐ lǜ
tǐ duàn
tǐ liào
tǐ dìng
tǐ chá
tǐ xiāng
tǐ ruò
tǐ wù
tǐ xuǎn
tǐ kàn
tǐ nìng
tǐ miàn
tǐ fǎ
tǐ xì
tǐ pò
tǐ zhì
tǐ tàn
tǐ dé
tǐ xíng
tǐ liàn
tǐ rèn
tǐ zhì
tǐ cè
tǐ sè
tǐ lǐ
tǐ hái
tǐ jiě
tǐ gé
tǐ zhuàng
tǐ lèi
tǐ biàn
tǐ wèi
tǐ yàn
tǐ fù
tǐ kān
tǐ yè
tǐ zāi
tǐ nèi
tǐ zhēng
tǐ dí
tǐ fǎng
tǐ dù
tǐ shì
tǐ yuán
tǐ tiān
tǐ jī
tǐ lì
tǐ qì
tǐ liáo
tǐ lǚ
tǐ qì
tǐ zhī
tǐ xiàng
tǐ èr
tǐ fú
tǐ èr
tǐ shí
tǐ fū
tǐ zhì
tǐ jú
tǐ zǐ
tǐ xíng
tǐ sù
tǐ tiē
tǐ jí
tǐ huì
tǐ xīn
tǐ gǔ
tǐ guó
tǐ shěn
tǐ liàng
tǐ tiē
tǐ xiàn
tǐ yù
tǐ cè
tī ji
tǐ tài
tǐ shàng
tǐ niàn
tǐ xiàn
tǐ xù
tǐ fū
tǐ liàng
tǐ qì
tǐ fēn
tǐ qū
tǐ qiāng
tǐ shī
tǐ huà
tǐ yàng
tǐ biǎo
tǐ shì
tǐ yǔ
tǐ chén
tǐ luè
tǐ wù
tǐ lì
tǐ zhòng
tǐ xī
tǐ mào
tǐ wèi
tǐ cái
tǐ sù
tǐ wàng
tǐ xìng
tǐ jié
dé èr
chóng èr
fàn èr
ā èr
lián èr
jiān èr
wú èr
bù èr
gù èr
sān èr
yāo èr
chǔ èr
fēng èr
sū èr
xiǎo èr
yuán èr
yī èr
běn èr
chǐ èr
jiā èr
zhàng èr
jiǔ èr
huái èr
yí èr
dù èr
tǐ èr
xùn èr
huí èr
fù èr
shí èr
mò èr
bǎi èr
dì èr
chán èr
⒈ 谓效法颜渊、冉有。泛指效法圣贤。
引《文选·李康＜运命论＞》：“虽仲尼至圣， 颜冉大贤，揖让於规矩之内，誾誾於洙泗之上，不能遏其端； 孟軻、孙卿，体二希圣，从容正道，不能维其末。”
张铣注：“孟孙二子体法颜冉，故云体二；志望孔子之道，故云希圣。”
唐杨炯《＜王勃集＞序》：“仰贯一以知归，希体二而致远。”
1. 人、动物的全身：身体。体重。体温。体质。体征（医生在检查病人时所发现的异常变化）。体能。体貌。体魄（体格和精力）。体育。体无完肤。
2. 身体的一部分：四体。五体投地。
3. 事物的本身或全部：物体。主体。群体。
4. 物质存在的状态或形状：固体。液体。体积。
5. 文章或书法的样式、风格：体裁（文学作品的表现形式，可分为诗歌，散文，小说，戏剧等）。文体（文章的体裁，如“骚体”、“骈体”、“旧体诗”）。字体。
6. 事物的格局、规矩：体系。体制。
7. 亲身经验、领悟：体知（亲自查知）。体味。身体力行（xíng ）。
8. 设身处地为人着想：体谅。体贴。体恤。
9. 与“用”相对。“体”与“用”是中国古典哲学的一对范畴，指“本体”和“作用”。一般认为“体”是最根本的、内在的；“用”是“体”的外在表现。
二读音：èr二èr(1)（数）数目字：一～。(2)（数）序数；表顺序：第～。(3)（形）次等的：～把刀。(4)（形）两样：不～价。