lán shān
lán láo
lán yì
lán jiàn
lán de
lán shān
lán gàn
lán rù
lán xī
lán shān
lán lí
lán dān
lán hú
lán wěi
lán dùn
lán dān
lán sàn
lán quān
lán jié
lán cán
lán zhē
lán dào
lán shǔ
lán bān
lán zòng
lán yí
lán bān
lán yǔ
lán chū
lán shān
jiān cán
xíng cán
shāo cán
tuí cán
chú cán
zì cán
màn cán
cóng cán
shèng cán
diāo cán
rǔ cán
chěng cán
qū cán
pò cán
qiū cán
kuài cán
zhū cán
qīn cán
lóng cán
bìng cán
líng cán
tú cán
dǎn cán
fú cán
chūn cán
huí cán
tāo cán
nǎo cán
zéi cán
wāng cán
yú cán
shāng cán
shuāi cán
kuài cán
bào cán
tān cán
zuì cán
xíng cán
piāo cán
què cán
diāo cán
yí cán
cuī cán
yí cán
bǎi cán
tuí cán
chuāng cán
bū cán
fèi cán
cóng cán
lán cán
xiōng cán
sēng cán
gū cán
chuàng cán
lǎn cán
dān cán
qiāng cán
wǔ cán
xiǔ cán
yè cán
⒈ 将尽；将完。
引宋杨万里《正月十九日五更诣天庆观谢雪》诗：“元宵风物又阑残，闭阁何曾出一看。”
元张宪《唐五王击毬图》诗：“花蕚相辉雨气寒，楼中歌管渐阑残。”
《警世通言·俞仲举题诗遇上皇》：“面前按酒，吃得阑残。 俞良手抚雕栏，下视湖光，心中愁闷。”
阑lán(1)同“栏”。(2)同“拦”。阑lán（动）〈书〉将尽：岁～｜夜～人静。
残读音：cán残cán(1)（形）不完整；残缺：这部书很好；可惜～了。(2)（形）剩余的；将尽的：～冬｜～敌｜风卷～云。(3)（形）伤害；毁坏：摧～。(4)（形）凶恶：～忍｜～酷。