dōng hōng
dōng xì
dōng guàn
dōng xiàn
dōng gāng
dōng huī
dōng gēng
dōng dōng
dōng xùn
dōng yù
dōng xùn
dōng cáo
dōng zhèn
dōng láng
dōng fáng
dōng guā
dōng lóng
dōng fú
dōng cōng
dōng rì
dōng shòu
dōng zhì
dōng qīng
dōng zhé
dōng yī
dōng jié
dōng xué
dōng dǐ
dōng tiān
dōng mián
dōng ài
dōng kuí
dōng chú
dōng cài
dōng shì
dōng mǐ
dōng lìng
dōng yuè
dōng chǔ
dōng yǒng
dōng zhān
dōng qiú
dōng zhuāng
dōng jì
dōng jìn
dōng hán
dōng gǔ
dōng róng
dōng líng
dōng cáng
dōng wēn
dōng zhù
dōng mài
dōng jí
dōng niàng
dōng xián
dōng yè
dōng guān
dōng zāng
dōng jià
dōng wēn
dōng xuān
dōng fēng
dōng xīn
dōng huā
dōng shí
dōng zǎi
dōng gū
dōng huá
dōng qīng
dōng yùn
dōng táo
dōng fū
dōng láo
dōng yǔ
⒈ 指古代天子或王侯在冬季围猎。
引《左传·隐公五年》:“故春蒐夏苗,秋獮冬狩,皆於农隙以讲事也。”
《艺文类聚》卷十三引南朝宋谢庄《宋孝武帝哀策文》:“瑶轩春藉,翠华冬狩。”
南朝梁沉约《均圣论》:“春蒐免其怀孕,夏苗取其害穀,秋獮冬狩,所害诚多。”
唐杜甫《冬狩行》:“春蒐冬狩侯得同,使君五马一马驄。”
郭沫若《中国古代社会研究》第三篇第一章第一节:“大规模的畋猎如周代的春蒐、夏苗、秋獮、冬狩,在《卜辞》中虽无明文,但在殷代应该是有的。”
古代帝王于冬季时举行的狩猎。