dōng chú
dōng jì
dōng gēng
dōng qiú
dōng láo
dōng jí
dōng róng
dōng chǔ
dōng shí
dōng yuè
dōng líng
dōng shì
dōng lóng
dōng zhì
dōng xuān
dōng zhuāng
dōng wēn
dōng qīng
dōng dǐ
dōng ài
dōng yī
dōng qīng
dōng yù
dōng zhèn
dōng jìn
dōng zǎi
dōng xué
dōng yǒng
dōng cáo
dōng zāng
dōng xīn
dōng guàn
dōng xiàn
dōng xùn
dōng cài
dōng hán
dōng shòu
dōng fú
dōng fēng
dōng cōng
dōng zhù
dōng xùn
dōng wēn
dōng fáng
dōng cáng
dōng huá
dōng hōng
dōng niàng
dōng jià
dōng gǔ
dōng xián
dōng zhé
dōng kuí
dōng zhān
dōng dōng
dōng yùn
dōng yǔ
dōng táo
dōng jié
dōng láng
dōng yè
dōng guān
dōng xì
dōng gāng
dōng huā
dōng mián
dōng rì
dōng guā
dōng gū
dōng tiān
dōng lìng
dōng mài
dōng mǐ
dōng fū
dōng huī
lín láng
dùn láng
xián láng
wǔ láng
cái láng
yù láng
dōng láng
kū láng
wǎn láng
sūn láng
jiǎng láng
dāng láng
máng láng
féng láng
lìng láng
liú láng
yú láng
máng láng
shū láng
fěn láng
zhū láng
jùn láng
gē láng
hān láng
liè láng
qíng láng
zhuàng láng
shí láng
wén láng
fèng láng
xiāo láng
yán láng
bīn láng
shān láng
fù láng
fó láng
cáo láng
suǒ láng
ā láng
yǔ láng
zhāi láng
fǎ láng
hù láng
zhā láng
nǚ láng
nǎi láng
qīng láng
yuán láng
niǎn láng
shěng láng
lǎo láng
tián láng
zhōng láng
guō láng
chéng láng
tái láng
shī láng
xī láng
jié láng
pān láng
mǎ láng
niú láng
èr láng
bù láng
xíng láng
liǔ láng
yù láng
bā láng
huì láng
xiān láng
liù láng
jǐn láng
jiāng láng
ér láng
hù láng
wài láng
yá láng
hé láng
cūn láng
huān láng
yán láng
sān láng
lú láng
zhōu láng
hú láng
cháo láng
jiàn láng
yán láng
xuǎn láng
hǎi láng
qián láng
nèi láng
shì láng
biàn láng
cháng láng
tán láng
yì láng
màn láng
qián láng
jié láng
sàn láng
shěn láng
xiàng láng
xīn láng
xiè láng
zhú láng
xuān láng
zhòng láng
huò láng
mén láng
xīng láng
wàng láng
xiǎo láng
huā láng
ruǎn láng
péng láng
lù láng
zhào láng
bǔ láng
pǐn láng
míng láng
chén láng
zhǎo láng
bàn láng
⒈ 唐代诗人韩偓的小名。 宋钱易《南部新书》乙：“韩偓，即瞻之子也，兄仪。瞻与李义山同年集中谓之韩冬郎是也。故题偓云：‘七岁裁诗走马成。’ 冬郎，偓小名。
引偓，字致光。”
清纳兰性德《填词》诗：“冬郎一生极憔悴，判与三閭共醒醉。”
郁达夫《盛夏闲居读唐宋以来各家诗仿渔洋例成诗八首·吴梅村》：“冬郎忍创香奩格，红粉青衫总断魂。”
冬dōng(1)（名）一年的第四个季节：～季。(2)姓。(3)（拟）敲鼓或敲门等声音：鼓声～～。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。