chén shù
chén shì
chén zuǒ
chén lǔ
chén rén
chén shǐ
chén qiè
chén xià
chén gōng
chén pú
chén wèi
chén fú
chén lín
chén shǔ
chén shuò
chén fù
chén niè
chén chù
chén zhì
chén xìng
chén liáo
chén shù
chén lǐ
chén jí
chén wèi
chén mín
chén lì
chén zǐ
chén guān
chén yù
chén zǎi
chén shì
chén sī
chén yī
chén jié
chén fú
chén yì
chén chén
chén dào
chén liáo
wàng liáo
chāng liáo
jiù liáo
bǎi liáo
yuán liáo
xīn liáo
cháo liáo
chán liáo
sōng liáo
dǎ liáo
gōng liáo
shān liáo
bān liáo
tóng liáo
xià liáo
máo liáo
jù liáo
qǐ liáo
chá liáo
jùn liáo
gēng liáo
cǎo liáo
jù liáo
shī liáo
sēng liáo
cǎi liáo
sī liáo
huáng liáo
shǔ liáo
péng liáo
péng liáo
péi liáo
qún liáo
cān liáo
dí liáo
mù liáo
chén liáo
shù liáo
chuāng liáo
bīn liáo
yuán liáo
ài liáo
yīng liáo
jì liáo
guān liáo
péng liáo
wáng liáo
⒈ 同“臣僚”。
引宋苏洵《议修礼书状》：“后闻臣寮上言，以为祖宗所行，不能无过差不经之事，欲尽芟去，无使存録。”
《明史·邹缉弋谦等传赞》：“明自太祖开基，广开言路，中外臣寮，建言不拘所职，草野微贱，奏章咸得上闻。”
⒉ 犹僚属。
引唐元稹《唐故开府仪同三司南阳郡王张公碑文》：“元和之二年， 润帅錡求覲京师。既许之，不克覲。辱中贵人，杀其臣寮以令下。”
臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。
寮读音：liáo寮liáo（名）〈方〉小屋：茅～｜茶～酒肆。