chén liáo
chén yù
chén fù
chén pú
chén shì
chén sī
chén mín
chén niè
chén jié
chén shù
chén wèi
chén xìng
chén guān
chén dào
chén shì
chén jí
chén xià
chén lǐ
chén zuǒ
chén chén
chén lín
chén gōng
chén yì
chén wèi
chén liáo
chén fú
chén zhì
chén rén
chén zǎi
chén yī
chén qiè
chén lì
chén chù
chén shù
chén shǔ
chén fú
chén shǐ
chén lǔ
chén zǐ
chén shuò
jiān chù
tóu chù
póu chù
jīn chù
bēi chù
shù chù
zǐ chù
mǔ chù
gēng chù
qián chù
huàn chù
nóng chù
jiā chù
zī chù
hán chù
cáng chù
yǎng chù
mù xù
yì chù
lí chù
tuó chù
hán chù
sù chù
chén chù
bāo chù
shēng chù
zào chù
huǒ chù
mán chù
zǐ chù
yè chù
niè chù
wǔ chù
xǔ chù
jī xù
mǎ chù
dà chù
jiàn chù
lì chù
bēi chù
jù chù
zhǒng chù
lù chù
shì chù
yíng chù
jī chù
chǔ chù
fèng chù
gōng chù
shuǐ chù
nì chù
fǔ chù
ér chù
qín chù
liù chù
róng chù
⒈ 臣服如畜。
引《战国策·魏策二》：“﹝魏王﹞乃使人报於齐，愿臣畜而朝。”
鲍彪注：“畜，自比犬马也。”
亦谓使其臣服如畜。 《史记·秦始皇本纪》：“二世与赵高谋曰：‘朕年少，初即位，黔首未集附。先帝巡行郡县，以示强，威服海内。今晏然不巡行，即见弱，毋以臣畜天下。’”
唐柳宗元《封建论》：“秦之所以革之者，其为制，公之大者也；其情，私也：私其一己之威也，私其尽臣畜於我也。”
臣chén(1)（名）君主时代的官吏；有时也包括百姓：君～。(2)（名）官吏对皇帝上书或说话时的自称。
畜读音：xù,chù[ chù ]1. 禽兽，有时专指家养的禽兽：畜肥。畜力。畜疫。幼畜。牲畜。家畜。畜生。六畜兴旺。