sēng zhāi
sēng tǎ
sēng gōng
sēng lán
sēng gāng
sēng xíng
sēng shè
sēng jí
sēng fū
sēng huì
sēng qū
sēng shā
sēng qìng
sēng ān
sēng dié
sēng yī
sēng gé
sēng dào
sēng tú
sēng xié
sēng láng
sēng rén
sēng zhōng
sēng bǎo
sēng qiú
sēng mén
sēng gé
sēng qí
sēng hù
sēng shè
sēng cáo
sēng zhèng
sēng sú
sēng lú
sēng cán
sēng guǎn
sēng xuān
sēng chú
sēng jū
sēng nà
sēng qún
sēng chuāng
sēng chú
sēng guān
sēng lóu
sēng lù
sēng nà
sēng qié
sēng bīng
sēng jiā
sēng jiǎng
sēng yǔ
sēng là
sēng liáo
sēng gòng
sēng ní
sēng chuāng
sēng tuó
sēng zhǔ
sēng lǜ
sēng tà
gān là
zuò là
sòng là
pò là
chún là
jū là
èr là
xiǎng là
guǐ là
fú là
yī là
wú là
jiàn là
kū là
suì là
gàn là
mí là
zhǎ là
jiè là
xiān là
sēng là
jiù là
xià là
yú là
qiú là
hàn là
qióng là
qián xī
hù là
zhèng là
fèng là
zhú là
dài là
fǎ là
nián là
wǔ là
dá là
dì là
méi là
bó là
zhēn là
lǘ là
là là
shǔ là
xī là
hán là
hóng là
cán là
diāo là
xíng là
huā là
yān là
shǐ là
fǔ là
⒈ 僧尼受戒后的年岁。
引唐韩翃《题荐福寺衡岳暕师房》诗：“僧腊阶前树，禪心江上山。”
明宋濂《孤峰德公塔铭》：“世寿七十又九，僧腊六十有二。”
清褚人穫《坚瓠二集·僧腊》：“僧家言僧腊言，犹言年岁也。”
僧sēng（名）出家修行的男性佛教徒；和尚：～人｜～衣。
腊读音：là,xī[ là ]1. 古代在农历十二月合祭众神叫做腊，因此农历十二月叫腊月。
2. 冬天（多在腊月）腌制后风干或熏干的肉：腊肉。腊鱼。腊味。
3. 姓。