sāo jiè
tōng jiè
róu jiè
quán jiè
tái jí
gēng jiè
zhé jiè
láo jiè
wèi jiè
xí jiè
bēng jiè
jiàn jiè
tái jiè
tāo jiè
tuī jiè
lǚ jiè
wēn jiè
jiǎng jiè
lín jiè
yīn jiè
lìn jiè
zhěn jiè
ài jiè
yīn jiè
jí jiè
líng jiè
bēng jiè
yǐ jiè
yǎng jiè
líng jiè
shì jiè
bēng jiè
yí jiè
jiāo jiè
jiē jiè
píng jiè
yùn jiè
yùn jiè
qiāo jiè
wú jiè
fēng jiè
zī jiè
yù jiè
dǎo jí
dì jiè
hù jiè
lín jiè
zhěn jiè
róu jiè
tāi jiè
yùn jiè
láng jí
jiàn jiè
yīn jiè
wèi jiè
yùn jiè
lìn jiè
jiǎ jiè
dān jiè
lìn jiè
tóu jiè
wēn jiè
zǔ jiè
chūn jiè
xiāng jiè
bù jiè
líng jiè
féng jiè
gù jiè
làng jiè
shén jiè
chéng jiè
wēn jiè
蕴藉yùnjiè
(1) 含而不露
例末句“情长情短”，大有蕴藉。——《平山冷燕》英be cultured and restrained含蓄不外露。南朝梁．沈约〈伤庾杲之〉诗：「蕴藉含文雅，散朗溢风飚。」唐．薛用弱〈王维〉：「维风流蕴藉，语言谐戏，大为诸贵之所钦瞩。」也作「酝借」、「韫藉」。
蕴yùn（动）蓄藏；包含：～藏。
藉读音：jiè,jí[ jiè ]1. 垫在下面的东西。
2. 衬垫：枕藉。
3. 同“借”。
4. 抚慰：慰藉。
5. 含蓄：蕴藉。
6. 假设，假使：“公等遇雨，皆已失期，失期当斩。藉第令毋斩，而戍死者固十六七”。