láng jí
jiǎ jiè
lín jiè
wèi jiè
lǚ jiè
dì jiè
qiāo jiè
róu jiè
dān jiè
tái jí
wèi jiè
wēn jiè
wú jiè
zhěn jiè
jiē jiè
bēng jiè
jiàn jiè
quán jiè
fēng jiè
gù jiè
yǐ jiè
wēn jiè
chūn jiè
zǔ jiè
yùn jiè
làng jiè
zhé jiè
líng jiè
yīn jiè
gēng jiè
lìn jiè
wēn jiè
zī jiè
ài jiè
lìn jiè
tóu jiè
tāo jiè
yùn jiè
sāo jiè
yí jiè
tāi jiè
zhěn jiè
tái jiè
yǎng jiè
xí jiè
xiāng jiè
jiàn jiè
lìn jiè
yùn jiè
chéng jiè
lín jiè
yīn jiè
jí jiè
láo jiè
bēng jiè
dǎo jí
bù jiè
píng jiè
hù jiè
shì jiè
jiǎng jiè
líng jiè
bēng jiè
tuī jiè
líng jiè
yīn jiè
jiāo jiè
yù jiè
féng jiè
yùn jiè
shén jiè
tōng jiè
róu jiè
⒈ 踩踏；践踏。
引明何景明《七述》：“逸材之兽，徤举之翼，莫不纵横躪藉，挥突放逸，闻弦自堕，罹罗立殛。”
⒉ 欺压伤害。
引《新唐书·后妃传上·高宗则天武皇后》：“太后自见诸武王非天下意，前此中宗自房州还，復为皇太子，恐百岁后为唐宗室躪藉无死所，即引诸武及相王、太平公主誓明堂，告天地，为铁券使藏史馆。”
躏lìn见〔蹂躏〕。
藉读音：jiè,jí[ jiè ]1. 垫在下面的东西。
2. 衬垫：枕藉。
3. 同“借”。
4. 抚慰：慰藉。
5. 含蓄：蕴藉。
6. 假设，假使：“公等遇雨，皆已失期，失期当斩。藉第令毋斩，而戍死者固十六七”。