qiāo jiè
yí jiè
wú jiè
píng jiè
yùn jiè
lín jiè
hù jiè
jiàn jiè
jí jiè
làng jiè
yīn jiè
lìn jiè
shén jiè
dì jiè
zhěn jiè
wēn jiè
wèi jiè
lìn jiè
sāo jiè
gēng jiè
yù jiè
láng jí
chūn jiè
bù jiè
róu jiè
tāi jiè
tái jiè
wēn jiè
dǎo jí
jiē jiè
zhěn jiè
róu jiè
bēng jiè
líng jiè
jiàn jiè
lìn jiè
zhé jiè
bēng jiè
tōng jiè
líng jiè
chéng jiè
jiǎng jiè
ài jiè
xí jiè
féng jiè
lǚ jiè
gù jiè
tái jí
yīn jiè
jiǎ jiè
jiāo jiè
shì jiè
yǎng jiè
zī jiè
quán jiè
bēng jiè
yùn jiè
xiāng jiè
líng jiè
yùn jiè
wèi jiè
tóu jiè
tuī jiè
yīn jiè
fēng jiè
tāo jiè
dān jiè
wēn jiè
lín jiè
yùn jiè
yǐ jiè
láo jiè
zǔ jiè
⒈ 含蓄而不显露。
引元李冶《敬斋古今黈》卷二：“韞藉乃涵养重厚，不露圭角之意。故前史谓有局量，不令人窥见浅深，而风流闲雅者为韞藉。”
明王九思《醉花阴·寿康太史尊人长洲公》套曲：“风流韞藉，举瑶觴趋走迭。”
清李渔《闲情偶寄·颐养·行乐》：“如曰省躬罪己，原属隐情，难使他人共睹，若是则有包含韞藉之法。”
1. 收藏，蕴藏，包含：韫椟。韫蠢（愚蠢）。石韫玉而山辉。
藉读音：jiè,jí[ jiè ]1. 垫在下面的东西。
2. 衬垫：枕藉。
3. 同“借”。
4. 抚慰：慰藉。
5. 含蓄：蕴藉。
6. 假设，假使：“公等遇雨，皆已失期，失期当斩。藉第令毋斩，而戍死者固十六七”。