téng qīng
téng yě
téng kōng
téng jì
téng bēn
téng dié
téng báo
téng míng
téng yuè
téng fèi
téng dì
téng yí
téng tiào
téng luò
téng fān
téng bāo
téng fēi
téng xiāng
téng juě
téng lì
téng jù
téng jiāo
téng jiǎo
téng gé
téng chōng
téng tà
téng jià
téng dǎo
téng xiāo
téng jiá
téng shì
téng cù
téng qǐ
téng chāo
téng xiāng
téng gào
téng de
téng xiū
téng jī
téng zhí
téng nuó
téng hǔ
téng chū
téng qū
téng wén
téng qiān
téng yǒng
téng xuān
téng zòng
téng jū
téng shàng
téng wù
téng mǎ
téng jiàn
téng còu
téng bàng
téng zòu
téng xiān
téng xiáng
téng yáng
téng pū
téng shuǐ
téng chuō
téng xiǎn
téng shū
téng zhù
téng cù
téng dié
téng chái
téng shé
téng chuō
téng yǒng
téng jīng
téng bù
téng jīng
téng yù
téng líng
téng lóng
téng xiān
téng fáng
téng yì
téng dàng
téng jié
téng jiàn
téng líng
téng yún
téng gū
téng hēi
téng bō
téng cí
téng yīng
téng chuō
téng è
téng niè
téng huān
téng kǒu
téng jí
téng kuà
téng shān
téng bō
téng bá
téng bǎng
téng róu
téng yuán
téng guāng
téng yuán
téng mào
tēng tēng
téng hū
téng yí
téng jiǎn
téng dá
téng qiān
téng jiàng
téng tū
téng biàn
téng diào
téng fèn
téng hǎi
téng guì
téng shēng
téng chí
téng huáng
téng hé
téng tà
téng xiān
téng shǎn
téng zhì
téng hái
⒈ 飞腾；奔腾。
引《文选·张衡＜西京赋＞》：“负笋业而餘怒，乃奋翅而腾驤。”
薛综注：“腾，超也；驤，驰也。”
《文选·王延寿＜鲁灵光殿赋＞》：“虬龙腾驤以蜿蟺，頷若动而躨跜。”
刘良注：“腾，飞；驤，举也。”
唐李绅《奉酬乐天立秋夕有怀见寄》：“羸牛未脱辕，老马强腾驤。”
宋陆游《冬夜读书有感》诗：“马昔腾驤离冀北，鹤今憔悴返辽东。”
黄质《题晴窗读画图为顾某作》诗：“腾驤得骏足，长坂供奔驰。”
⒉ 引申为地位上升，宦途得意。
引宋司马光《和吴冲卿崇文宿直睹壁上题名见寄并寄邵不疑》：“冲卿居京邑，青云正腾驤。”
⒊ 形容高昂超卓。
引明徐复祚《投梭记·叙饮》：“我看你志气腾驤，人才超乗，笔下三千牘，学究天人。”
飞越奔驰，奋起前进。《文选．张衡．西京赋》：「负笋业而余怒，乃奋翅而腾骧。」唐．李善．注：「腾，超也；骧，驰也。」唐．杜甫〈韦讽录事宅观曹将军画马图〉诗：「腾骧磊落三万匹，皆与此图筋骨同。」也作「骧腾」。
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
骧读音：xiāng骧xiāng马抬着头快跑。