téng qǐ
téng lóng
téng xiǎn
téng fēi
téng hū
téng jià
téng fān
téng yuán
téng líng
téng gū
téng huáng
téng yīng
téng jū
téng hǔ
téng jié
téng hái
téng fèi
téng hǎi
téng hé
téng nuó
téng yáng
téng wén
téng juě
téng diào
téng yuán
téng míng
téng chōng
téng xiū
téng shū
téng chuō
téng niè
téng jù
téng bù
téng líng
téng jí
téng kōng
téng chuō
téng bàng
téng xiān
téng jīng
téng yuè
téng zhì
téng chái
téng guì
téng dì
téng zòu
téng huān
téng yí
téng chí
téng shàng
téng xiāng
téng zhù
téng è
téng xuān
téng bǎng
téng hēi
téng yí
téng yù
téng wù
téng luò
téng jiá
téng qū
téng shì
téng fáng
téng biàn
téng jīng
téng cí
téng xiān
téng dǎo
téng shǎn
téng shé
téng chuō
téng jiǎn
téng xiān
téng kuà
téng kǒu
téng yǒng
téng qiān
téng jiàn
téng pū
téng fèn
téng yì
téng bá
téng dá
téng bēn
téng gào
téng bāo
téng tū
téng chū
téng tà
téng tiào
téng róu
téng jiǎo
téng xiáng
téng tà
téng jiàn
téng bō
téng gé
téng de
téng xiāng
téng dié
téng cù
téng xiāo
téng jì
téng guāng
téng shuǐ
téng báo
téng jiàng
tēng tēng
téng jiāo
téng mǎ
téng cù
téng jī
téng còu
téng chāo
téng qīng
téng yě
téng dàng
téng dié
téng mào
téng shān
téng yún
téng zhí
téng zòng
téng lì
téng yǒng
téng shēng
téng bō
téng qiān
⒈ 喻升官进爵。
引《后汉书·五行志一》：“一将军死，五将军出，家有数侯，子弟列布州郡，宾客杂袭腾翥。”
明谢谠《四喜记·大宋毕姻》：“幸荆花春风正暖，知甚时腾翥，笙簧圣治，徜徉天馆。”
⒉ 飞举，飞升。
引唐韩愈《送惠师》诗：“金鸦既腾翥，六合俄清新。”
前蜀杜光庭《自到仙都山醮词》：“二真腾翥于前朝，千载昭彰于懿躅。”
宋梅尧臣《送徐绛秘校罢泾尉而归》诗：“心曾不计茶有无，隼在高风自腾翥。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
翥读音：zhù翥zhù（动）〈书〉（鸟）向上飞。