téng còu
téng shān
téng tiào
téng xuān
téng yǒng
téng jù
téng kǒu
téng zòu
téng luò
téng hé
téng yún
téng diào
téng xiān
téng shǎn
téng bàng
téng kōng
téng hēi
téng jū
téng shū
téng è
téng jiá
téng lóng
téng gào
téng qǐ
téng róu
téng huān
téng yuán
téng dì
téng chái
téng dá
téng niè
téng nuó
téng hǔ
téng jiàn
téng shuǐ
téng yīng
téng jiāo
téng xiū
téng chuō
téng jiàn
téng bō
téng xiáng
téng fèi
téng míng
téng bù
téng yáng
téng bǎng
téng xiǎn
téng jì
tēng tēng
téng lì
téng yě
téng juě
téng gé
téng wù
téng fèn
téng chuō
téng de
téng dàng
téng hái
téng cù
téng fēi
téng kuà
téng zòng
téng xiāng
téng hǎi
téng zhí
téng fáng
téng báo
téng bēn
téng qū
téng qiān
téng jiǎn
téng jiǎo
téng jīng
téng yí
téng yù
téng xiān
téng biàn
téng gū
téng qiān
téng jià
téng mào
téng zhù
téng bá
téng bō
téng dǎo
téng guāng
téng chuō
téng wén
téng chāo
téng cù
téng hū
téng yǒng
téng cí
téng líng
téng jīng
téng huáng
téng xiāng
téng yí
téng yì
téng dié
téng tà
téng fān
téng tà
téng yuè
téng yuán
téng shì
téng guì
téng jī
téng qīng
téng zhì
téng shàng
téng dié
téng bāo
téng jí
téng jiàng
téng líng
téng tū
téng shēng
téng xiāo
téng shé
téng chí
téng jié
téng pū
téng chū
téng xiān
téng mǎ
téng chōng
⒈ 犹上升，超越。
引章炳麟《訄书·经武》：“正今之世，释菜为本，而受成献馘为末。虽然，末不固，则治本者且不及其年而夭殤，是故其末又腾躒以先于本。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
跞读音：lì,luò[ luò ]1. 〔卓跞〕见“卓”。