téng yǒng
téng jiǎn
téng jiá
téng wù
téng xiān
téng tiào
téng hǎi
téng shì
téng yì
téng dié
téng yǒng
téng bù
téng yún
téng huān
téng yí
téng gé
téng qǐ
téng wén
téng xiū
téng fáng
téng luò
téng chāo
téng bāo
téng cù
téng còu
téng biàn
téng chuō
téng chū
téng jiàn
téng qiān
téng chuō
téng dié
téng báo
tēng tēng
téng tà
téng xuān
téng xiān
téng cí
téng tū
téng hǔ
téng jí
téng lóng
téng xiáng
téng jié
téng róu
téng mào
téng yí
téng mǎ
téng dì
téng shàng
téng yuè
téng guāng
téng jū
téng jiǎo
téng hái
téng bō
téng shān
téng shū
téng cù
téng bō
téng juě
téng chí
téng zhì
téng huáng
téng fèi
téng bàng
téng hū
téng qū
téng lì
téng shé
téng jiàng
téng yīng
téng tà
téng yuán
téng kǒu
téng bǎng
téng qīng
téng chái
téng xiāng
téng yuán
téng jiàn
téng è
téng zhù
téng niè
téng fān
téng kōng
téng jù
téng yě
téng xiǎn
téng kuà
téng míng
téng hēi
téng chōng
téng jiāo
téng de
téng zhí
téng pū
téng nuó
téng xiān
téng shēng
téng yù
téng gū
téng fēi
téng dá
téng shuǐ
téng xiāo
téng dǎo
téng yáng
téng shǎn
téng líng
téng bēn
téng guì
téng jīng
téng diào
téng gào
téng dàng
téng zòu
téng chuō
téng qiān
téng bá
téng jì
téng xiāng
téng líng
téng jīng
téng jī
téng hé
téng zòng
téng fèn
téng jià
⒈ 飞升，升空。
引唐韩愈《和侯协律咏笋》：“得时方张王，挟势欲腾鶱。”
宋洪迈《容斋五笔·骞鶱二字义训》：“鶱，虚言切，飞貌。”
明顾梦游《焦山纪游》诗：“直上转苍翠，云际犹吐吞，遂振所携策，登顿若腾鶱。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
鶱读音：xiān（鸟）向上飞的样子。