téng fēi
téng xiāng
téng bàng
téng qū
téng jiàn
téng jiǎn
téng hé
téng xiáng
téng yuán
téng zòu
téng yě
téng zhí
téng jiāo
téng qiān
téng yì
téng jì
téng róu
téng yáng
téng shàng
téng chí
téng míng
téng yīng
téng kōng
téng tiào
téng kǒu
téng shān
téng xiān
téng fèn
téng fān
téng yù
téng yún
téng dá
téng yí
téng qīng
téng yǒng
téng zhù
téng tà
téng chuō
téng xiān
téng bāo
téng líng
téng qiān
téng juě
téng jiǎo
téng hǎi
téng cí
téng xiāng
téng è
téng huáng
téng dǎo
téng huān
téng dì
téng nuó
téng chuō
téng yí
téng chái
téng shì
téng guāng
téng xiǎn
téng wén
téng jīng
téng bō
tēng tēng
téng chuō
téng chū
téng tà
téng yǒng
téng gū
téng dié
téng wù
téng xiāo
téng xuān
téng jié
téng báo
téng zhì
téng diào
téng hǔ
téng chāo
téng tū
téng hēi
téng qǐ
téng fáng
téng jū
téng shé
téng de
téng zòng
téng bù
téng jiàng
téng mǎ
téng pū
téng yuè
téng gé
téng fèi
téng dié
téng shū
téng lóng
téng niè
téng líng
téng bá
téng còu
téng biàn
téng bēn
téng shuǐ
téng dàng
téng bō
téng jiá
téng jī
téng gào
téng jià
téng jīng
téng jù
téng shǎn
téng hū
téng xiū
téng hái
téng lì
téng kuà
téng jí
téng chōng
téng bǎng
téng cù
téng cù
téng mào
téng jiàn
téng shēng
téng xiān
téng yuán
téng luò
téng guì
dǐ tū
bào tū
duò tū
liú tū
qī tū
táng tū
huī tū
pǎo tū
jìn tū
gāo tū
dǐ tū
yān tū
táng tū
líng tū
líng tū
páo tū
piào tū
chēng tū
pín tū
gǎn tū
báo tū
huá tū
wā tū
chāo tū
mào tū
hú tū
yǎo tū
mò tū
qián tū
láng tū
chī tū
dǐ tū
bēn tū
chí tū
chāo tū
fú tū
hū tū
chuǎng tū
qǔ tū
áo tū
mù tū
hú tū
bō tū
hěn tū
huī tū
hàn tū
hú tū
piāo tū
shǐ tū
cuàn tū
qū tū
hán tū
hé tū
chù tū
zhóu tū
qī tū
wù tū
pái tū
huò tū
mǐ tū
dàng tū
hú tū
wù tū
dì tū
qīn tū
bá tū
wā tū
chēng tū
qí tū
chōng tū
pán tū
téng tū
jí tū
dàng tū
gū tū
huǐ tū
dá tū
huì tū
xī tū
lái tū
gǔ tū
kuáng tū
bī tū
hū tū
qū tū
líng tū
hài tū
lěng tū
⒈ 犹唐突。参见“唐突”。
引《后汉书·皇甫规张奂等传赞》：“纷紜腾突，谷静山空。”
唐刘餗《隋唐嘉话》卷上：“时发诸州军未到， 长安居人胜兵不过数万，胡人精骑腾突挑战，日数十合。”
宋叶适《定山瓜步石跋三堡坞状》：“虏虽再来，不復求渡，腾突纷扰，貽乱江南。”
明李东阳《吊岳武穆辞》：“铁骑腾突，狼烽崔嵬。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
突读音：tū突tū(1)（副）本义：猝然；突然。(2)（动）猛冲：～围｜～进。(3)（副）突然：～增｜～减。(4)（形）高于周围：～出。(5)（名）古代灶旁突起的出烟火口；相当于现在的烟筒：灶～。