téng nuó
téng gé
téng zhì
téng wén
téng kōng
téng zòng
téng jí
téng líng
téng kuà
téng xiáng
téng dá
téng yáng
téng yuán
téng qǐ
téng xiǎn
téng xiān
téng yún
téng hū
téng chāo
téng bō
téng yí
téng yuè
téng jiàn
téng fēi
téng jiāo
téng jīng
téng bù
téng yuán
téng chí
téng míng
téng cù
téng bō
téng yǒng
téng tiào
téng jīng
téng bāo
téng bá
téng qū
téng zhí
téng còu
téng mào
téng hǔ
téng tà
téng yīng
téng jiàng
téng fān
téng dié
téng chuō
téng xiāng
téng jià
téng de
téng báo
téng qiān
téng huáng
téng qiān
téng lì
téng chōng
téng jié
téng chū
téng jiá
téng hēi
téng huān
téng fèn
téng tà
téng shàng
téng qīng
téng lóng
téng wù
téng tū
téng dàng
téng cí
téng jiǎo
téng dǎo
téng bàng
téng biàn
téng róu
téng yì
téng yí
téng shǎn
téng zòu
téng xiān
téng bǎng
téng chuō
téng hǎi
téng xiāo
téng hái
téng cù
téng jù
téng juě
téng guì
téng shé
téng jū
téng fáng
téng yù
téng gū
téng zhù
téng shì
téng dì
téng è
téng chái
téng shuǐ
téng fèi
téng xiāng
téng yě
téng hé
téng luò
téng xuān
téng guāng
téng jiǎn
téng shū
téng niè
téng mǎ
téng shān
tēng tēng
téng yǒng
téng jiàn
téng xiān
téng bēn
téng jī
téng jì
téng shēng
téng dié
téng gào
téng xiū
téng chuō
téng kǒu
téng diào
téng líng
téng pū
biàn bàng
zuì bàng
dú bàng
fěi bàng
huǐ bàng
yóu bàng
yù bàng
chán bàng
lí bàng
shòu bàng
luó bàng
xián bàng
qún bàng
yuàn bàng
shān bàng
zāi bàng
yí bàng
yuān bàng
yú bàng
jiǎ bàng
shàn bàng
xuān bàng
guān bàng
xiāo bàng
wū bàng
dǐ bàng
sù bàng
zī bàng
xiàng bàng
yú bàng
zhǐ bàng
mǐ bàng
yí bàng
yǎn bàng
fēi bàng
chén bàng
zào bàng
fēn bàng
ā bàng
liú bàng
fēi bàng
jìn bàng
fēng bàng
téng bàng
jī bàng
jiān bàng
cháo bàng
sàng bàng
biǎn bàng
zèn bàng
fù bàng
fú bàng
léi bàng
fù bàng
huān bàng
zhòng bàng
bì bàng
⒈ 谓肆意诽谤；大加指责。
引《旧唐书·韦陟传》：“陟常自谓负经纬之器，遭后生腾谤，明主见疑，常鬱鬱不得志。”
《明史·许彬传》：“晚参大政，方欲杜门谢客，而客恶其变态，竞相腾谤，竟不安其位。”
《清史稿·马建忠传》：“建忠以鸦片流毒，中外腾谤，当寓禁于征，不可专重税收。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
谤读音：bàng攻击人，说人坏话： 毁～。 诽～。