téng báo
téng jī
téng yě
téng shū
téng qiān
téng jiá
téng hé
téng hēi
téng bǎng
téng cù
téng qǐ
téng huān
téng hái
téng fèn
téng huáng
téng shì
téng xiān
téng jié
téng bāo
téng yīng
téng dì
téng chuō
téng chí
téng fáng
téng líng
téng è
téng chāo
téng shǎn
téng fēi
téng bēn
téng dié
téng gū
téng chū
téng wù
téng jīng
téng jū
téng shàng
téng bàng
téng yáng
téng fān
téng biàn
téng xiǎn
téng dié
téng qiān
téng zhì
téng zhí
téng tà
téng lóng
téng de
téng xiāo
téng xiāng
téng shēng
téng xiān
téng zhù
téng róu
téng cù
téng xiāng
téng tà
téng dàng
téng shuǐ
téng xuān
téng bō
téng jí
téng jiǎo
téng jià
téng líng
tēng tēng
téng yún
téng cí
téng gé
téng yù
téng mào
téng kuà
téng xiáng
téng tū
téng luò
téng yí
téng xiū
téng chuō
téng jiàng
téng jiāo
téng yuè
téng còu
téng yuán
téng zòu
téng tiào
téng gào
téng qīng
téng qū
téng hǔ
téng yì
téng chuō
téng pū
téng hǎi
téng niè
téng jì
téng jù
téng kǒu
téng yǒng
téng jiǎn
téng chōng
téng nuó
téng bá
téng yí
téng diào
téng dǎo
téng guāng
téng shé
téng yǒng
téng jīng
téng guì
téng xiān
téng zòng
téng míng
téng chái
téng juě
téng jiàn
téng jiàn
téng lì
téng wén
téng bō
téng hū
téng yuán
téng dá
téng shān
téng fèi
téng kōng
téng bù
téng mǎ
⒈ 亦作“腾趠”。
⒉ 跳起；凌空。
引晋左思《吴都赋》：“狖鼯猓然，腾趠飞超。”
唐韩愈《岳阳楼别窦司直》诗：“巍峨拔嵩华，腾踔较健壮。”
清蒲松龄《聊斋志异·齐天大圣》：“因命以两手抱腰，略一点首，遂觉云生足下，腾踔而上，不知几百由旬。”
⒊ 犹腾达。指地位上升，宦途得意。
引唐张固《幽闲鼓吹》：“宾客刘公之为屯田员外郎时，事势稍异，旦夕有腾趠之势。”
《太平广记》卷四九八引唐卢仝《玉泉子·邓敞》：“敞顾己寒贱，必不能致腾踔。”
宋苏轼《答王庆源登州还朝书》之二：“令子两前辈，必大富学术，非久腾踔矣。”
清龚自珍《为家大人丙辰同年祭江西巡抚阳湖吴公文》：“策贤良於帝廷，应景运而腾踔。”
⒋ 高远。
引清沉德潜《说诗晬语》卷下：“但古体近粗，今体近滑，逊於杜之沉雄腾踔耳。”
康有为《公民自治篇》：“故其民志意腾踔，心思发越，神气王长，学识开明。”
跳跃。
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
踔读音：chuō踔chuō（动）跳跃。