téng xiáng
téng gào
téng xuān
téng jià
téng tū
téng bǎng
téng zhì
téng jiāo
téng lì
téng shēng
téng kōng
téng de
téng huān
téng tà
téng cí
téng xiǎn
téng qiān
téng jiá
téng chōng
téng yǒng
téng shì
téng zhí
téng tiào
tēng tēng
téng fēi
téng guì
téng è
téng xiān
téng shān
téng dì
téng dàng
téng dié
téng nuó
téng shuǐ
téng diào
téng róu
téng yuè
téng shǎn
téng yì
téng míng
téng biàn
téng yǒng
téng líng
téng bù
téng yí
téng juě
téng shé
téng bō
téng yù
téng xiāng
téng qū
téng chái
téng dá
téng xiū
téng fèi
téng yīng
téng fèn
téng hǎi
téng fān
téng niè
téng dié
téng cù
téng yě
téng dǎo
téng líng
téng chuō
téng fáng
téng guāng
téng yún
téng jì
téng bá
téng qǐ
téng kǒu
téng jiǎn
téng hǔ
téng mǎ
téng yuán
téng huáng
téng shàng
téng tà
téng jīng
téng kuà
téng xiān
téng luò
téng jié
téng jī
téng pū
téng yáng
téng bō
téng hū
téng hái
téng chuō
téng bēn
téng chū
téng chuō
téng còu
téng xiān
téng gū
téng jí
téng qiān
téng chí
téng bāo
téng hé
téng jiǎo
téng jiàng
téng hēi
téng zòu
téng gé
téng wén
téng zhù
téng jīng
téng wù
téng mào
téng jiàn
téng báo
téng cù
téng chāo
téng xiāo
téng jū
téng yuán
téng qīng
téng xiāng
téng yí
téng jù
téng jiàn
téng shū
téng bàng
téng lóng
téng zòng
piāo líng
zhèn líng
bīng líng
míng líng
jiàn líng
yán líng
xiāo líng
gōng líng
chéng líng
shuāng líng
zhú líng
qī líng
hēi líng
bī líng
tān líng
huī líng
dōng líng
pǎo líng
dòng líng
yuè líng
qīn líng
bà líng
lāo líng
xié líng
chāo líng
yóu líng
piāo líng
xiāng líng
jī líng
wēi líng
gān líng
téng líng
jìn líng
xuě líng
dì líng
píng líng
jià líng
⒈ 亦作“腾陵”。腾跃。
引《尉缭子·兵谈》：“人人无不腾陵张胆，絶乎疑虑，堂堂决而去。”
唐颜真卿《赠裴将军》诗：“战马若龙虎，腾凌何壮哉！”
唐钱起《巨鱼纵大壑》诗：“巨鱼纵大壑，遂性似乘时，奋跃风生鬣，腾凌浪鼓鰭。”
⒉ 水波上涌，翻滚。
引唐元稹《遭风二十韵》：“腾凌岂但河宫溢，坱轧浑忧地轴摧。”
宋司马光《从始平公城西大阅》诗：“汾水腾凌金鼓震，西山宛转斾旌迴。”
⒊ 上升貌。
引唐卢纶《腊日观咸宁王部曲娑勒擒豹歌》：“传呼贺拜声相连，杀气腾凌阴满川。”
⒋ 指腾空而上。
引宋范仲淹《和运使舍人观潮》：“腾凌大鯤化，浩荡六鼇游。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
凌读音：líng凌líng(1)（动）侵犯；欺侮：～辱｜盛气～人。(2)（动）逼近：～晨。(3)（动）升高；在空中：～空｜～云｜～霄。(4)（Línɡ）姓。凌líng（名）〈方〉冰（多指块或锥状的）：冰～。