téng zòu
téng gū
téng dié
téng zhù
téng yún
téng yǒng
téng zhí
téng bá
téng dàng
téng guì
téng fèi
téng cí
téng xuān
téng tà
téng bǎng
téng yīng
téng hǎi
téng dá
téng jīng
téng fēi
téng jì
téng fān
téng yuán
téng shēng
téng jià
téng wén
téng dì
téng luò
téng hēi
téng shì
téng róu
téng tà
téng pū
téng chuō
téng jiàng
téng de
téng chuō
téng jù
téng lì
téng dié
téng xiāng
téng yáng
téng dǎo
téng shān
téng bō
tēng tēng
téng xiāng
téng tū
téng wù
téng jiàn
téng yuán
téng jiāo
téng nuó
téng juě
téng jiàn
téng yí
téng jié
téng bàng
téng qīng
téng yù
téng bāo
téng biàn
téng tiào
téng chuō
téng jīng
téng yuè
téng cù
téng shū
téng qǐ
téng bù
téng hǔ
téng shuǐ
téng qiān
téng xiān
téng hái
téng bō
téng bēn
téng chái
téng jī
téng jiǎo
téng shàng
téng xiǎn
téng mào
téng kǒu
téng xiáng
téng qū
téng mǎ
téng jí
téng è
téng shé
téng míng
téng jiǎn
téng huáng
téng hé
téng jiá
téng zhì
téng cù
téng chí
téng lóng
téng jū
téng xiāo
téng diào
téng hū
téng chū
téng kuà
téng líng
téng zòng
téng chōng
téng kōng
téng xiū
téng báo
téng fáng
téng yǒng
téng xiān
téng xiān
téng yě
téng shǎn
téng niè
téng fèn
téng chāo
téng còu
téng qiān
téng yí
téng gào
téng líng
téng gé
téng guāng
téng yì
téng huān
⒈ 飞腾；向上升腾。
引唐李白《书情题蔡舍人雄》诗：“层飆振六翮，不日思腾騫。”
宋秦观《叹二鹤赋》：“彼有啄乎广莫之野，饮于清冷之渊，随林丘而止息，顺风气而腾騫，一鸣九皐，声闻于天。”
明袁宗道《独坐》诗：“投身冰火聚，谁能自腾騫。”
陈去病《趵突泉》诗：“风尘亦劳瘁，兴会却腾騫。”
⒉ 谓仕途得意，职位高升。
引唐杜甫《寄岳州贾司马六丈巴州严八使君两阁老五十韵》：“如公尽雄俊，志在必腾騫。”
明孙柚《琴心记·阳关送别》：“前程万里，指日腾騫。”
⒊ 犹仙逝。
引宋曾巩《郧口》诗：“风光满眼宛如昨，故人乘鸞独腾騫。”
腾téng(1)（动）奔驰或跳跃：～空｜～起。(2)（动）升到空中：升～｜飞～。(3)（动）使空：～开｜～地方。(4)（动）用在某些动词后表示反复：折～｜翻～。(5)（动）（Ténɡ）姓。
骞读音：qiān骞qiān(1)〈书〉(2)（动）高举；飞腾。(3)同“搴”。