tài féng
tài shèn
tài shì
tài zhù
tài dōng
tài zhì
tài chū
tài líng
tài cù
tài jiāo
tài shì
tài ē
tài shè
tài dài
tài dòu
tài tì
tài mí
tài chǐ
tài gēng
tài hóng
tài yǐ
tài níng
tài hào
tài dǒu
tài yī
tài shì
tài chāng
tài huá
tài shǐ
tài zhāo
tài bàn
tài jí
tài shuǐ
tài yè
tài shì
tài guó
tài jiē
tài hé
tài zūn
tài lǚ
tài niáng
tài gǔ
tài dìng
tài niáng
tài dì
tài pǐ
tài yǔ
tài yǔ
tài xī
tài píng
tài shān
tài zhì
tài rán
làn chǐ
háo chǐ
yín chǐ
yǎn chǐ
tài chǐ
sì chǐ
qióng chǐ
lì chǐ
zòng chǐ
mí chǐ
yóu chǐ
tài chǐ
jiàn chǐ
mí chǐ
zhēn chǐ
fù chǐ
ráo chǐ
diāo chǐ
guì chǐ
bāo chǐ
hào chǐ
jì chǐ
duò chǐ
huá chǐ
jiāo chǐ
ào chǐ
hóng chǐ
hóng chǐ
qīng chǐ
kuā chǐ
hóng chǐ
tài chǐ
fán chǐ
shù chǐ
tān chǐ
diāo chǐ
fēng chǐ
héng chǐ
fú chǐ
chóng chǐ
xié chǐ
hào chǐ
guī chǐ
hù chǐ
xiōng chǐ
bù chǐ
bēi chǐ
shē chǐ
yú chǐ
hóng chǐ
⒈ 骄纵奢侈。
引《左传·襄公三十年》：“大人之忠俭者，从而与之；泰侈者，因而毙之。”
唐柳宗元《非＜国语＞上·聘鲁》：“泰侈之德恶矣，其死亡也有之矣。”
宋司马光《论修造札子》：“及转官酬赏，以塞泰侈之源，使天下皆知陛下去奢从俭，仁民爱物，不亦美乎。”
清龚自珍《西域置行省议》：“承乾隆六十载太平之盛，人心惯於泰侈，风俗习於游荡，京师其尤甚者。”
1. 平安，安定：泰适（幽闲安适）。泰安。泰然处之。
2. 佳，美好：泰运。否（）极泰来。
3. 极：泰西（旧指欧洲）。
4. 骄纵，傲慢：泰侈（骄纵奢侈）。骄泰。
5. 通：天地交泰。
侈读音：chǐ侈chǐ(1)（形）〈书〉浪费。(2)（动）夸大：～靡。