guǎ tóu
guǎ lì
guǎ là
guǎ shuāng
guǎ duàn
guǎ fù
guǎ fu
guǎ dàn
guǎ qīng
guǎ zhì
guǎ lòu
guǎ sè
guǎ qù
guǎ liè
guǎ yú
guǎ lā
guǎ fāng
guǎ mào
guǎ xiōng
guǎ jiàn
guǎ fā
guǎ yù
guǎ lì
guǎ hé
guǎ hè
guǎ hú
guǎ yuē
guǎ jū
guǎ bái
guǎ lí
guǎ mò
guǎ tè
guǎ qì
guǎ mèi
guǎ xiá
guǎ hàn
guǎ tài
guǎ guò
guǎ wéi
guǎ mìng
guǎ nè
guǎ shì
guǎ zhù
guǎ lǎo
guǎ chén
guǎ chéng
guǎ qiàn
guǎ shí
guǎ shuāng
guǎ qiǎn
guǎ wèi
guǎ jiǔ
guǎ móu
guǎ sǎo
guǎ lǜ
guǎ huān
guǎ qī
guǎ ēn
guǎ fá
guǎ yán
guǎ mín
guǎ wén
guǎ dǎng
guǎ ǒu
guǎ hé
guǎ jūn
guǎ ài
guǎ jiāo
guǎ zhuàng
guǎ shǎo
guǎ yǔ
guǎ gōng
guǎ tú
guǎ xiān
guǎ bó
guǎ yuàn
guǎ shòu
guǎ yíng
guǎ jiāng
guǎ chóu
guǎ lǎo
guǎ cù
guǎ cǎo
guǎ shěn
guǎ gū
guǎ huáng
guǎ dú
guǎ chù
guǎ méng
guǎ mǔ
guǎ ǒu
guǎ rén
guǎ dàn
guǎ dé
guǎ yóu
guǎ là
guǎ àn
guǎ nián
guǎ qíng
guǎ xìn
guǎ huǐ
guǎ ruò
guǎ chóu
guǎ zhī
guǎ dàn
guǎ néng
guǎ xué
guǎ fū
guǎ zǐ
guǎ kè
guǎ chóu
寡妇guǎfu
(1)独守空闺的妇人
边城多健儿，内舍多寡妇。——三国魏·陈琳《饮马长城窟行》
(2) 死了丈夫的女子
行人驻足听，寡妇起彷徨。——《玉(好工具.)台新咏·古诗为焦仲卿妻作》
丧夫的妇人。
寡妇是一个汉语词汇，读作guǎ fu，指没有丈夫的妇人，后多指死了丈夫的妇人。语出《诗·小雅·大田》：“彼有遗秉，此有滞穗，伊寡妇之利。”，也称遗孀、未亡人。
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
婦读音：fù见“妇”。