guǎ néng
guǎ méng
guǎ qī
guǎ qiàn
guǎ fá
guǎ chóu
guǎ zhì
guǎ jiāo
guǎ chù
guǎ là
guǎ mèi
guǎ sǎo
guǎ bái
guǎ là
guǎ shòu
guǎ sè
guǎ ài
guǎ duàn
guǎ cǎo
guǎ lì
guǎ jū
guǎ shuāng
guǎ chóu
guǎ xìn
guǎ bó
guǎ yǔ
guǎ lí
guǎ chén
guǎ àn
guǎ wéi
guǎ yú
guǎ tài
guǎ mǔ
guǎ fū
guǎ qì
guǎ ǒu
guǎ yuàn
guǎ yóu
guǎ lì
guǎ lǎo
guǎ cù
guǎ xiá
guǎ hé
guǎ nè
guǎ gū
guǎ hè
guǎ dé
guǎ yán
guǎ lā
guǎ qù
guǎ yù
guǎ qiǎn
guǎ shì
guǎ yuē
guǎ tú
guǎ hàn
guǎ dú
guǎ nián
guǎ shí
guǎ ruò
guǎ wèi
guǎ shǎo
guǎ tóu
guǎ qíng
guǎ zhuàng
guǎ jūn
guǎ hú
guǎ huǐ
guǎ mò
guǎ hé
guǎ lòu
guǎ zhù
guǎ guò
guǎ chéng
guǎ mào
guǎ jiāng
guǎ dǎng
guǎ wén
guǎ fāng
guǎ dàn
guǎ lǎo
guǎ xiōng
guǎ qīng
guǎ xiān
guǎ chóu
guǎ dàn
guǎ huáng
guǎ mìng
guǎ jiàn
guǎ liè
guǎ dàn
guǎ lǜ
guǎ fù
guǎ yíng
guǎ xué
guǎ tè
guǎ shuāng
guǎ zhī
guǎ kè
guǎ zǐ
guǎ ēn
guǎ fu
guǎ huān
guǎ rén
guǎ mín
guǎ jiǔ
guǎ ǒu
guǎ gōng
guǎ fā
guǎ móu
guǎ shěn
shào qī
qióng qī
hóng qī
lìng qī
piān qī
fà qī
cūn qī
yí qī
bàng qī
jīng qī
chū qī
shuāng qī
cì qī
qiān qī
xuán qī
qǔ qī
shù qī
běn qī
hòu qī
hūn qī
diǎn qī
rén qī
dí qī
chū qī
méi qī
zhèng qī
pìn qī
yàn qī
shān qī
gù qī
páng qī
xián qī
jūn qī
nǚ qī
rén qī
xiào qī
xié qī
guǐ qī
qián qī
tóu qī
lái qī
shuāi qī
yán qī
pàn qī
yù qī
yì qī
fū qī
shēng qī
xià qī
chù qī
xiǎo qī
guǎ qī
shǒu qī
guī qī
qǐ qī
qì qī
jiāo qī
寡妻guǎqī
(1) 亡夫之妇。即寡妇
英widow(2) 旧指大老婆，嫡妻;一说寡德之妻，谦词;一说为国君夫人
hAo86.英wife of a man with concubine⒈ 嫡妻。
引《诗·大雅·思齐》：“刑于寡妻，至于兄弟，以御于家邦。”
毛传：“寡妻，适妻也。”
一说为贤妻。 郑玄笺：“寡妻，寡有之妻，言贤也。”
北齐颜之推《颜氏家训·序致》：“禁童子之暴謔，则师友之诫，不如傅婢之指挥；止凡人之鬭鬩，则尧舜之道，不如寡妻之诲諭。”
唐杜甫《入衡州》诗：“寡妻从为郡，兀者安堵墻。”
仇兆鳌注：“寡妻从郡，谓瓘无姬妾之好。”
⒉ 寡妇。
引《汉书·酷吏传·田广明》：“受降都尉前死，丧柩在堂， 广明召其寡妻与姦。”
唐杜甫《无家别》诗：“四邻何所有，一二老寡妻。”
明何景明《答望之》诗：“飢饉饶群盗，征求及寡妻。”
正室。
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
妻读音：qī,qì[ qī ]1. 男子的配偶：妻子。妻室（指妻子）。妻小（妻子和儿女）。妻离子散。