guǎ chóu
guǎ zhī
guǎ mín
guǎ mǔ
guǎ ài
guǎ tài
guǎ tú
guǎ xiōng
guǎ shuāng
guǎ wéi
guǎ àn
guǎ xué
guǎ ǒu
guǎ bái
guǎ shí
guǎ qíng
guǎ dú
guǎ méng
guǎ chén
guǎ shěn
guǎ huān
guǎ hè
guǎ jū
guǎ chéng
guǎ qù
guǎ zhuàng
guǎ fū
guǎ rén
guǎ mào
guǎ fu
guǎ xiá
guǎ xiān
guǎ nián
guǎ yù
guǎ lòu
guǎ lǎo
guǎ yán
guǎ chóu
guǎ chù
guǎ wén
guǎ yuàn
guǎ fāng
guǎ cǎo
guǎ hé
guǎ mèi
guǎ là
guǎ sè
guǎ bó
guǎ yuē
guǎ mò
guǎ zhù
guǎ lí
guǎ zǐ
guǎ shuāng
guǎ lǜ
guǎ dé
guǎ qì
guǎ cù
guǎ guò
guǎ hé
guǎ dǎng
guǎ dàn
guǎ duàn
guǎ wèi
guǎ zhì
guǎ là
guǎ sǎo
guǎ gōng
guǎ ǒu
guǎ ēn
guǎ yǔ
guǎ qiǎn
guǎ lì
guǎ nè
guǎ shòu
guǎ gū
guǎ tè
guǎ fá
guǎ chóu
guǎ jiǔ
guǎ yóu
guǎ yíng
guǎ qīng
guǎ lā
guǎ shì
guǎ lǎo
guǎ hú
guǎ ruò
guǎ qī
guǎ jiàn
guǎ lì
guǎ liè
guǎ dàn
guǎ yú
guǎ fù
guǎ tóu
guǎ huǐ
guǎ jūn
guǎ fā
guǎ mìng
guǎ qiàn
guǎ huáng
guǎ kè
guǎ néng
guǎ móu
guǎ jiāo
guǎ jiāng
guǎ shǎo
guǎ hàn
guǎ xìn
guǎ dàn
màn mèi
zhuō mèi
chán mèi
huāng mèi
yì mèi
zhāo mèi
qī mèi
bǐ mèi
sān mèi
zào mèi
lóng mèi
yú mèi
qiǎn mèi
gōng mèi
mào mèi
shī mèi
zhì mèi
bù mèi
guāi mèi
yān mèi
hóng mèi
wú mèi
méng mèi
huì mèi
àn mèi
yā mèi
ǎn mèi
chōng mèi
chōng mèi
yí mèi
máng mèi
ā mèi
ǎi mèi
cǎo mèi
shēn mèi
yí mèi
àn mèi
ài mèi
miǎo mèi
chuǎn mèi
máng mèi
lún mèi
hūn mèi
shěn mèi
yǎo mèi
mí mèi
xiāo mèi
máng mèi
shào mèi
dāo mèi
chén mèi
lǎo mèi
liáng mèi
xūn mèi
xiōng mèi
táo mèi
méng mèi
àn mèi
méng mèi
qián mèi
guǎ mèi
rú mèi
è mèi
méng mèi
dùn mèi
yǎn mèi
měng mèi
líng mèi
chè mèi
chén mèi
yǐn mèi
míng mèi
yū mèi
máng mèi
nuǎn mèi
míng mèi
wàng mèi
yín mèi
chén mèi
gàng mèi
mán mèi
yòu mèi
jì mèi
yōu mèi
dù mèi
zhì mèi
yīn mèi
tuì wèi
ài mèi
⒈ 谓知识浅陋，不明事理。
引北魏杨衒之《洛阳伽蓝记·平等寺》：“臣既寡昧，识无光远，景命虽降，不敢仰承，乞收成旨，以允愚衷。”
《宣和遗事》后集：“盖以寡昧之资，藉盈成之业，言路壅蔽，导諛日闻，恩倖持权，贪饕得志。”
章炳麟编《天讨·军政府＜讨满洲檄＞》：“其有壮士，寡昧不学，宜以此善道之，使知宗教殊途，初无邪正，黄白异种，互为商旅，苟无大害于我军事者，一切当兼包并容。”
⒉ 指寡昧的人。
引宋陈师道《拟御试武举策》：“不自圣贤询於寡昧，延见田里之士，究观文武之宜。”
明高启《卧东馆简诸友生》诗：“良儔秉高谊，寡昧岂见忘！”
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
昧读音：mèi1.糊涂；不明白：蒙～。愚～。素～平生（一向不认识）。
2.隐藏：拾金不～。～良心。
3.昏暗：幽～。
4.冒犯；冒昧：～死。