guǎ dǎng
guǎ ài
guǎ yuàn
guǎ tè
guǎ lì
guǎ chóu
guǎ lǎo
guǎ huáng
guǎ gū
guǎ chóu
guǎ xué
guǎ mìng
guǎ fū
guǎ lǎo
guǎ ǒu
guǎ lí
guǎ mào
guǎ là
guǎ lǜ
guǎ mò
guǎ nián
guǎ qīng
guǎ guò
guǎ tú
guǎ jūn
guǎ qì
guǎ sè
guǎ jiàn
guǎ huǐ
guǎ kè
guǎ shí
guǎ fāng
guǎ móu
guǎ bó
guǎ tóu
guǎ jū
guǎ dàn
guǎ yóu
guǎ jiāng
guǎ qiǎn
guǎ mèi
guǎ dàn
guǎ sǎo
guǎ liè
guǎ qíng
guǎ fá
guǎ xìn
guǎ ǒu
guǎ zhù
guǎ wèi
guǎ néng
guǎ hè
guǎ zhì
guǎ gōng
guǎ fù
guǎ rén
guǎ ēn
guǎ shuāng
guǎ mín
guǎ méng
guǎ fu
guǎ yú
guǎ chù
guǎ jiāo
guǎ yǔ
guǎ shòu
guǎ zǐ
guǎ huān
guǎ qiàn
guǎ qī
guǎ dú
guǎ xiōng
guǎ tài
guǎ lā
guǎ jiǔ
guǎ shǎo
guǎ shěn
guǎ hú
guǎ mǔ
guǎ hé
guǎ lòu
guǎ yuē
guǎ cù
guǎ xiān
guǎ shuāng
guǎ yù
guǎ bái
guǎ dé
guǎ zhuàng
guǎ hé
guǎ là
guǎ wéi
guǎ chéng
guǎ yán
guǎ chóu
guǎ yíng
guǎ hàn
guǎ lì
guǎ nè
guǎ qù
guǎ dàn
guǎ àn
guǎ zhī
guǎ xiá
guǎ duàn
guǎ shì
guǎ chén
guǎ cǎo
guǎ wén
guǎ ruò
guǎ fā
ruò gū
yù gū
kuí gū
guān gū
jì gū
zhuāng gū
guǎi gū
piān gū
jī gū
shè gū
zì gū
tuō gū
kuí gū
zhuāng gū
hè gū
cún gū
líng gū
zhēn gū
sān gū
jī gū
xù gū
fǔ gū
zhū gū
yù gū
xiǎng gū
gōng gū
qióng gū
luán gū
bù gū
miǎo gū
dú gū
xiǎo gū
qióng gū
yí gū
sì gū
tuō gū
yòu gū
guǎ gū
shuāng gū
chēng gū
yǎng gū
jiān gū
⒈ 孤独，孤寂。 《文选·潘岳＜寡妇赋＞》唐李善题注：“寡妇者， 任子咸之妻也。
引子咸死， 安仁序其寡孤之意，故有赋焉。”
寡guǎ(1)（形）少；缺少（跟‘众、多’相对）：～欢｜沉默～言｜～不敌众｜孤陋～闻。(2)（形）淡而无味：清汤～水。(3)（形）妇女死了丈夫：守～｜～居。
孤读音：gū孤gū(1)（形）幼年丧父或父母双亡的：～儿。(2)（形）单独；孤单：～雁｜～岛。(3)（代）封建王侯的自称。