qín shì
qín sè
qín hǎo
qín chuí
qín zhěn
qín ruǎn
qín shū
qín zūn
qín sī
qín yán
qín lǐ
qín yǐn
qín kè
qín jiǎ
qín shāng
qín qù
qín diào
qín tái
qín cái
qín zhěn
qín xián
qín gāo
qín diào
qín yùn
qín gōng
qín yì
qín chuān
qín yàn
qín yǐn
qín hè
qín pǔ
qín jǐ
qín cè
qín tóng
qín zūn
qín táng
qín huī
qín shī
qín jiàn
qín xuān
qín gē
qín dào
qín chéng
qín chóng
qín qǔ
qín chuáng
qín dé
qín jiàn
qín xiè
qín shì
qín náng
qín àn
qín hú
qín xī
qín yì
qín cāo
qín zhì
qín xù
qín xīn
qín zhī
qín yīn
qín zhù
qín zūn
gōng jiàn
ōu jiàn
zhàng jiàn
tán jiàn
jī jiàn
míng jiàn
yí jiàn
sī jiàn
cháng jiàn
mù jiàn
zhàng jiàn
shū jiàn
chěng jiàn
jiě jiàn
zhé jiàn
shén jiàn
pèi jiàn
qiāng jiàn
xǐ jiàn
bié jiàn
chǐ jiàn
xīng jiàn
qín jiàn
gū jiàn
bá jiàn
zhòng jiàn
cì jiàn
xué jiàn
yú jiàn
lóng jiàn
jiàn jiàn
shuō jiàn
píng jiàn
cì jiàn
bǎo jiàn
bān jiàn
cí jiàn
zhù jiàn
guà jiàn
huì jiàn
làng jiàn
dāo jiàn
qí jiàn
dàn jiàn
xuán jiàn
mài jiàn
fēng jiàn
fú jiàn
shí jiàn
mái jiàn
àn jiàn
huì jiàn
shǒu jiàn
qǐng jiàn
shì jiàn
xiàng jiàn
qīng jiàn
fēng jiàn
xiá jiàn
wú jiàn
fēng jiàn
sǒng jiàn
lùn jiàn
jiè jiàn
fù jiàn
kòu jiàn
tiào jiàn
wén jiàn
wǔ jiàn
jué jiàn
gǔ jiàn
gē jiàn
shì jiàn
shuāng jiàn
sān jiàn
pú jiàn
hēi jiàn
yù jiàn
tí jiàn
kūn jiàn
dài jiàn
jiǎo jiàn
bān jiàn
huā jiàn
líng jiàn
fǔ jiàn
jù jiàn
wán jiàn
qīng jiàn
yōng jiàn
dùn jiàn
xióng jiàn
hàn jiàn
lù jiàn
shuǐ jiàn
fú jiàn
lì jiàn
è jiàn
shān jiàn
guān jiàn
gù jiàn
àn jiàn
qì jiàn
jīn jiàn
tí jiàn
tuō jiàn
chǔ jiàn
jiǎng jiàn
kuǎi jiàn
zhì jiàn
xǔ jiàn
duǎn jiàn
琴与剑。两者为古时文人随身之物，以寓刚柔相济之意。
⒈ 琴与剑。两者为古时文人随身之物，以寓刚柔相济之意。
引南朝梁元帝《法宝联璧序》：“箴兴琴剑，铭自盘盂。”
唐薛能《送冯温往河外》诗：“琴剑事行装， 河关出北方。”
宋陆游《出都》诗：“重入修门甫岁餘，又携琴剑返江湖。”
明王洪《祭学生文》：“琴劒纵横，手泽如故。”
琴与剑，为古代文人随身携带的物品，有才有艺。
琴qín(1)（名）古琴。(2)（名）某些乐器的统称；如钢琴、提琴、胡琴等：～键｜～师｜古～。
剑读音：jiàn剑jiàn（名）古代兵器；青铜或铁制成；长条形；一端尖；两边有刃；可以佩带。