qín hè
qín zūn
qín ruǎn
qín chéng
qín jiàn
qín kè
qín tái
qín tóng
qín chuáng
qín jǐ
qín jiǎ
qín xù
qín zhěn
qín xī
qín pǔ
qín yì
qín cāo
qín zūn
qín shū
qín gē
qín shāng
qín xīn
qín hú
qín yì
qín xián
qín yǐn
qín shī
qín yàn
qín xiè
qín dé
qín lǐ
qín cái
qín diào
qín yīn
qín dào
qín qù
qín chuí
qín jiàn
qín gāo
qín sī
qín zūn
qín náng
qín shì
qín yán
qín huī
qín hǎo
qín zhì
qín táng
qín qǔ
qín gōng
qín àn
qín zhù
qín xuān
qín zhěn
qín chóng
qín yǐn
qín cè
qín chuān
qín sè
qín zhī
qín diào
qín shì
qín yùn
yú tóng
gē tóng
wén tóng
rǎng tóng
méng tóng
jié tóng
cūn tóng
méi tóng
xué tóng
mán tóng
nòng tóng
míng tóng
bā tóng
yòu tóng
bào tóng
huán tóng
nǚ tóng
dān tóng
yōu tóng
tóu tóng
yāo tóng
bǎng tóng
rú tóng
qiáo tóng
hái tóng
ā tóng
bào tóng
qí tóng
qín tóng
mǎ tóng
tiáo tóng
jīn tóng
ào tóng
ái tóng
guàn tóng
xíng tóng
péng tóng
wán tóng
jú tóng
zhì tóng
qí tóng
gē tóng
gōng tóng
huáng tóng
qīng tóng
jiǎo tóng
zhuān tóng
tíng tóng
zhòng tóng
diān tóng
zhōng tóng
ān tóng
jiā tóng
ér tóng
gēng tóng
kuáng tóng
niú tóng
pú tóng
zǐ tóng
xiāng tóng
chèn tóng
yín tóng
mí tóng
mén tóng
bì tóng
nèi tóng
shēng tóng
chōng tóng
luán tóng
zǐ tóng
lè tóng
líng tóng
mù tóng
ér tóng
chéng tóng
dào tóng
lǎo tóng
shān tóng
⒈ 侍琴的童仆。
引宋廖莹中《江行杂录》：“琴童、棋童、厨娘等级，截乎不紊。”
元王实甫《西厢记》第五本楔子：“且修一封书，令琴童家去，达知夫人。”
元陈镒《石门纪游》诗：“猿攀松子巖前落，鹤趁琴童洞口归。”
书童，侍奉士人的小童。
琴qín(1)（名）古琴。(2)（名）某些乐器的统称；如钢琴、提琴、胡琴等：～键｜～师｜古～。
童读音：tóng童tóng(1)（名）儿童；小孩子：顽～｜幼～。(2)（形）指没结婚的：～男｜～女。(3)（名）（～儿）旧时指未成年的仆人。(4)秃：～山。(5)（名）奴仆。(6)（Tónɡ）姓。