jiàn yù
jiàn jǔ
jiàn guǒ
jiàn zhǐ
jiàn pí
jiàn liè
jiàn jiè
jiàn xiàn
jiàn shū
jiàn shě
jiàn xùn
jiàn zǔ
jiàn cǎo
jiàn chǔ
jiàn shuō
jiàn zhāng
jiàn zhǐ
jiàn shěng
jiàn quàn
jiàn sī
jiàn gǔ
jiàn yuán
jiàn sǔn
jiàn yù
jiàn fǔ
jiàn shì
jiàn shū
jiàn nán
jiàn yán
jiàn guǐ
jiàn cí
jiàn huì
jiàn zhèng
jiàn guān
jiàn kē
jiàn yì
jiàn jiè
jiàn shǔ
jiàn cáo
jiàn hán
jiàn guò
jiàn yuàn
jiàn yǒu
jiàn náng
jiàn chén
jiàn wéi
jiàn gōng
jiàn lù
jiàn láng
jiàn zhēng
jiàn zhí
jiàn yuàn
jiàn qiē
jiàn liè
jiàn pō
jiàn zhèng
jiàn dāng
jiàn shé
jiǎng yù
fēng yù
shì yù
wèi yù
zhū yù
jiè yù
bǎo yù
bāo yù
yǔ yù
shěn yù
hǒu yù
chì yù
jūn yù
zhào yù
yòu yù
lùn yù
jiā yù
biàn yù
shǒu yù
gào yù
diàn yù
huì yù
juān yù
gào yù
kǒu yù
xǔ yù
qǔ yù
chǒng yù
bǎng yù
jì yù
zhāo yù
fǔ yù
mì yù
bǎng yù
bān yù
xùn yù
miǎn yù
xiǎo yù
tuō yù
zhūn yù
chuán yù
shuō yù
dǎo yù
jiě yù
lái yù
quàn yù
jiàn yù
zhāi yù
yǐn yù
wèi yù
jiè yù
pì yù
shàng yù
cún yù
chén yù
bù yù
fěng yù
xuān yù
nǐ yù
jiào yù
zhū yù
qiáo yù
jiǎng yù
kāi yù
⒈ 亦作“諫喻”。劝谏讽喻；劝谏晓喻。
引汉徐干《中论·法象》：“虽妻妾不可得而黷也，虽朋友不可得而狎也。是以不愠怒而德行行於闺门，不諫諭而风声化乎乡党。”
《三国志·魏志·曹爽传》：“羲或时以諫喻不纳，涕泣而起。”
宋彭乘《墨客挥犀》卷六：“岭南僻远之地，有驛名翠嵐，往来宿者，多饲马於堂上，驛吏諫諭不听，乃题小诗於壁以讥之。”
谏jiàn（动）旧时称规劝君主、尊长；使之改正错误：从～如流｜进～。
谕读音：yù谕yù（动）告诉；吩咐（旧时用于上级对下级或长辈对晚辈）。〈古〉又同‘喻’：～知｜面～｜上～。