jiàn chǔ
jiàn zhēng
jiàn náng
jiàn zhí
jiàn zhāng
jiàn yuàn
jiàn jiè
jiàn yǒu
jiàn zhǐ
jiàn xùn
jiàn hán
jiàn zǔ
jiàn gǔ
jiàn sǔn
jiàn yì
jiàn guān
jiàn shě
jiàn huì
jiàn cáo
jiàn dāng
jiàn lù
jiàn wéi
jiàn zhèng
jiàn yù
jiàn guǒ
jiàn shěng
jiàn yuán
jiàn qiē
jiàn shì
jiàn cí
jiàn xiàn
jiàn gōng
jiàn shǔ
jiàn chén
jiàn quàn
jiàn yán
jiàn jǔ
jiàn yù
jiàn pí
jiàn pō
jiàn liè
jiàn jiè
jiàn fǔ
jiàn guò
jiàn nán
jiàn shū
jiàn zhǐ
jiàn sī
jiàn zhèng
jiàn guǐ
jiàn liè
jiàn cǎo
jiàn yuàn
jiàn láng
jiàn kē
jiàn shū
jiàn shuō
jiàn shé
xiè láng
chén láng
èr láng
lù láng
máng láng
lìng láng
bīn láng
wǔ láng
dōng láng
nǚ láng
zhuàng láng
pān láng
ā láng
liú láng
jiāng láng
wài láng
jǐn láng
zhào láng
fǎ láng
hān láng
sàn láng
chéng láng
cūn láng
xuǎn láng
xíng láng
hǎi láng
cáo láng
yǔ láng
liù láng
yán láng
hù láng
cái láng
dùn láng
nǎi láng
wén láng
yuán láng
jiàn láng
ruǎn láng
lǎo láng
yán láng
shì láng
fěn láng
guō láng
màn láng
tán láng
shěng láng
hù láng
zhōng láng
féng láng
xián láng
huā láng
xiān láng
zhú láng
yú láng
zhōu láng
jùn láng
sān láng
yì láng
shěn láng
huān láng
xīng láng
hú láng
niú láng
sūn láng
fó láng
yù láng
xuān láng
máng láng
bā láng
xīn láng
liè láng
shī láng
huò láng
hé láng
péng láng
shū láng
fù láng
lú láng
wàng láng
suǒ láng
huì láng
gē láng
qīng láng
nèi láng
yán láng
xiàng láng
ér láng
qián láng
pǐn láng
yá láng
jié láng
wǎn láng
bǔ láng
niǎn láng
qián láng
tián láng
xiǎo láng
qíng láng
zhū láng
jiǎng láng
mén láng
cháo láng
mǎ láng
zhòng láng
yù láng
fèng láng
kū láng
bù láng
xī láng
lín láng
biàn láng
shān láng
zhǎo láng
míng láng
xiāo láng
bàn láng
shí láng
jié láng
zhā láng
cháng láng
liǔ láng
tái láng
zhāi láng
dāng láng
⒈ 即门下侍郎。因其负责“尽规献纳，纠正违阙”，故称。参阅《文献通考·职官四》。
引唐孟郊《看花》诗之三：“餘花欲谁待，唯待諫郎过。諫郎不事俗，黄金买高歌。”
谏jiàn（动）旧时称规劝君主、尊长；使之改正错误：从～如流｜进～。
郎读音：láng,làng[ láng ]
1. 对年轻男子的称呼：大郎。郎才女貌。
2. 对某种人的称呼：货郎。女郎。
3. 旧时妻称夫或情人：郎君。
4. 封建时代的官名：郎中（ａ．古官名；ｂ．中医医生）。侍郎。员外郎。
5. 姓。
[ làng ]
1. 〔屎壳郎〕“蜣螂”的俗称。