yàn yì
yàn mǎn
yàn shí
yàn yāo
yàn guān
yàn zǔ
yàn mèng
yàn qì
yàn zhái
yàn shèng
yàn dài
yàn mèi
yàn huì
yàn xīn
yàn wù
yàn wén
yàn yì
yàn gǔ
yàn yì
yàn jì
yàn yù
yàn sè
yàn huà
yàn bǐ
yàn rì
yàn dùn
yàn zhàn
yàn kǔ
yàn dāng
yàn mèi
yàn fú
yàn huò
yàn shì
yàn liàn
yàn yì
yàn shā
yàn lí
yàn huàn
yàn bīng
yàn ráng
yàn juàn
yàn nǎo
yàn yóu
yàn fù
yàn jiàn
yàn jiàn
yàn nì
yàn hàn
yàn luàn
yàn hé
yàn fán
yàn dú
yàn yàn
yàn yān
yàn jiān
yàn hèn
yàn àn
yàn shì
yàn bào
yàn dì
yàn rán
yàn xué
yàn jī
yàn qì
yàn bó
yàn dài
yàn hùn
yàn jí
yàn zēng
yàn jué
xián kǔ
kěn kǔ
sǐ kǔ
jiān kǔ
jiǎ kǔ
è kǔ
xià kǔ
láo kǔ
sì kǔ
qīng kǔ
wǎng kǔ
qióng kǔ
gū kǔ
ái kǔ
chì kǔ
jiǎn kǔ
áo kǔ
gōng kǔ
xíng kǔ
qiè kǔ
lǎo kǔ
zuì kǔ
qú kǔ
dú kǔ
jí kǔ
jiān kǔ
huàn kǔ
qīn kǔ
yóu kǔ
jiào kǔ
shòu kǔ
kè kǔ
gōng kǔ
sè kǔ
yān kǔ
jī kǔ
bù kǔ
jiē kǔ
qín kǔ
jū kǔ
hán kǔ
liáng kǔ
cǎn kǔ
āi kǔ
yàn kǔ
hú kǔ
jiǒng kǔ
yán kǔ
yǔ kǔ
què kǔ
jīng kǔ
shāng kǔ
jiān kǔ
èr kǔ
pín kǔ
fán kǔ
yán kǔ
jiāo kǔ
tú kǔ
wú kǔ
bēi kǔ
fán kǔ
nán kǔ
chī kǔ
pí kǔ
jí kǔ
juàn kǔ
jiù kǔ
bìng kǔ
xīn kǔ
kè kǔ
wā ku
wèi kǔ
jí kǔ
hèn kǔ
hé kǔ
jī kǔ
lí kǔ
suān kǔ
liú kǔ
gān kǔ
nài kǔ
tòng kǔ
dà kǔ
qī kǔ
zuò kǔ
kùn kǔ
qì kǔ
mèn kǔ
yuàn kǔ
jī kǔ
bā kǔ
chì kǔ
kǒu kǔ
chóu kǔ
jiān kǔ
piān kǔ
jiān kǔ
è kǔ
sù kǔ
厌(.好工具)烦以为苦事。
⒈ 厌烦以为苦事。
引《后汉书·循吏传·孟尝》：“姑年老寿终，夫女弟先怀嫌忌，乃诬妇厌苦供养，加鴆其母，列讼县庭。”
晋干宝《搜神记》卷一：“﹝汉阴生﹞常於市中匄，市中厌苦，以粪洒之。”
《旧唐书·阳城传》：“诸諫官纷紜言事，细碎无不闻达，天子益厌苦之。”
清王士禛《池北偶谈·谈异六·洞庭丐者》：“洞庭山有丐者，貌似狂易，常行乞道上，夜则卧菴寺廡下，僧厌苦之，驱去復来。”
夏曾佑《小说原理》：“人使终日常为一事，则无论如何可乐之事，亦生厌苦，故必求刻刻转换之境以娱之。”
因厌烦而引以为苦。
厌yàn(1)（动）满足：贪得无～。(2)（动）因过多而不喜欢：看～了。(3)（动）憎恶：～恶｜～弃。
苦读音：kǔ苦kǔ(1)本义：像胆汁或黄连的味道。(2)（名）难受；痛苦：～笑｜艰～｜愁眉～脸｜～尽甘来。(3)（动）使痛苦；使难受：解放前；一家五口都仗着他养活；可～了他了。(4)（动）为某种事物所苦：～旱｜～夏。(5)（形）有耐心地；尽力地：～劝｜～于｜～思｜勤学～练。(6)（副）〈方〉除去得太多；损耗太多：指甲剪得太～了｜这双鞋穿得太～了；不能修理了。