mèn yóu
mēn tóu
mèn rán
mèn mò
mèn zhì
mēn qì
mēn shēng
mèn gùn
mèn bàng
mèn jiǔ
mèn fèn
mèn nù
mèn hūn
mèn luàn
mèn tàn
mèn mèn
mèn mèn
mèn huái
mèn mǎn
mèn tuō
mèn léi
mèn yǎng
mèn sāo
mèn juàn
mèn tǔ
mèn mào
mèn kǔ
mèn ruò
mèn gěng
mèn bī
mèn yù
mèn rén
mèn zào
mèn jué
mēn rè
mèn shāo
mèn xiāng
mèn sǔn
dà kǔ
qín kǔ
huàn kǔ
jiǎn kǔ
lí kǔ
hèn kǔ
nài kǔ
qīn kǔ
hú kǔ
jiù kǔ
piān kǔ
bā kǔ
wā ku
tòng kǔ
qióng kǔ
pí kǔ
ái kǔ
kùn kǔ
jīng kǔ
kěn kǔ
yóu kǔ
áo kǔ
liú kǔ
jiān kǔ
suān kǔ
jí kǔ
qú kǔ
wú kǔ
jiān kǔ
jī kǔ
liáng kǔ
sì kǔ
xíng kǔ
èr kǔ
chì kǔ
bēi kǔ
hán kǔ
jiān kǔ
qiè kǔ
è kǔ
jiǎ kǔ
jiào kǔ
cǎn kǔ
zuì kǔ
zuò kǔ
è kǔ
yuàn kǔ
jiē kǔ
kè kǔ
wèi kǔ
xián kǔ
xià kǔ
gōng kǔ
chóu kǔ
lǎo kǔ
jiān kǔ
āi kǔ
shāng kǔ
què kǔ
fán kǔ
juàn kǔ
gōng kǔ
mèn kǔ
fán kǔ
wǎng kǔ
qì kǔ
hé kǔ
yán kǔ
jī kǔ
sǐ kǔ
jiān kǔ
bù kǔ
jiāo kǔ
dú kǔ
kè kǔ
gān kǔ
chī kǔ
jū kǔ
xīn kǔ
yàn kǔ
tú kǔ
bìng kǔ
jí kǔ
yān kǔ
nán kǔ
sè kǔ
yán kǔ
kǒu kǔ
qīng kǔ
chì kǔ
sù kǔ
jiǒng kǔ
qī kǔ
pín kǔ
jī kǔ
shòu kǔ
jí kǔ
gū kǔ
láo kǔ
yǔ kǔ
⒈ 烦闷苦恼。
引清蒲松龄《聊斋志异·巩仙》：“伏身人，则光明洞彻，宽若厅堂，几案牀榻，无物不有。居其内，殊无闷苦。”
清蒲松龄《聊斋志异·霍女》：“黄独居闷苦，屡言归，女固止之。”
1. 心烦，不舒畅：愁闷。沉闷。郁闷。闷懑。闷闷不乐。
2. 密闭，不透气：闷子车。
苦读音：kǔ苦kǔ(1)本义：像胆汁或黄连的味道。(2)（名）难受；痛苦：～笑｜艰～｜愁眉～脸｜～尽甘来。(3)（动）使痛苦；使难受：解放前；一家五口都仗着他养活；可～了他了。(4)（动）为某种事物所苦：～旱｜～夏。(5)（形）有耐心地；尽力地：～劝｜～于｜～思｜勤学～练。(6)（副）〈方〉除去得太多；损耗太多：指甲剪得太～了｜这双鞋穿得太～了；不能修理了。