kuì wèi
kuì xù
kuì nǎo
kuì jiù
kuì jù
kuì fú
kuì huǐ
kuì miǎn
kuì lì
kuì yán
kuì jǔ
kuì qíng
kuì gǎn
kuì huáng
kuì cè
kuì nù
kuì zhuó
kuì chǐ
kuì tàn
kuì qiē
kuì dàn
kuì tì
kuì sàng
kuì fù
kuì hé
kuì sǒng
kuì hàn
kuì qiè
kuì fú
kuì rǔ
kuì jiǒng
kuì xiào
kuì lì
kuì xíng
kuì lì
kuì nǜ
kuì hèn
kuì qū
kuì pà
kuì suō
kuì fèn
kuì chàn
kuì cí
kuì nǎn
kuì cán
kuì sǐ
kuì duì
kuì xiū
kuì dài
kuì xiè
kuì jiù
kuì jù
kuì yuè
kuì tòng
kuì shā
kuì pèi
kuì sè
kuì ràng
kuì fèn
kuì è
kuì xī
kuì xīn
kuì zuò
chǒu rǔ
nài rǔ
dāo rǔ
cuàn rǔ
bài rǔ
diǎn rǔ
qì rǔ
xiàn rǔ
fán rǔ
qiǎn rǔ
dùn rǔ
wú rǔ
bēi rǔ
qú rǔ
lù rǔ
huò rǔ
tòng rǔ
líng rǔ
tuò rǔ
wū rǔ
wǔ rǔ
wū rǔ
tiǎn rǔ
hē rǔ
chuí rǔ
kuì rǔ
diàn rǔ
qiào rǔ
wǔ rǔ
líng rǔ
zuì rǔ
mà rǔ
chī rǔ
gòu rǔ
xū rǔ
bāo rǔ
zài rǔ
diǎn rǔ
qī rǔ
fù rǔ
jiǎ rǔ
tà rǔ
jiàn rǔ
yí rǔ
zǔn rǔ
láo rǔ
ōu rǔ
chuí rǔ
wēi rǔ
lù rǔ
róng rǔ
è rǔ
huǐ rǔ
chù rǔ
chì rǔ
xiū rǔ
wěi rǔ
cái rǔ
bài rǔ
lì rǔ
jié rǔ
jiǒng rǔ
gòu rǔ
cuì rǔ
xià rǔ
hùn rǔ
chǐ rǔ
cuò rǔ
lún rǔ
wén rǔ
guò rǔ
sǔn rǔ
cuī rǔ
biǎn rǔ
bù rǔ
shòu rǔ
yuān rǔ
yōu rǔ
hē rǔ
hán rǔ
qīn rǔ
kuì rǔ
miè rǔ
shǒu rǔ
cuò rǔ
xìng rǔ
yōu rǔ
wū rǔ
jǔ rǔ
wū rǔ
kùn rǔ
zhé rǔ
huì rǔ
qín rǔ
líng rǔ
bàng rǔ
bī rǔ
xì rǔ
jié rǔ
suì rǔ
qīng rǔ
màn rǔ
qū rǔ
fù rǔ
chī rǔ
xùn rǔ
dǐ rǔ
mà rǔ
zhī rǔ
jiàn rǔ
chǔ rǔ
xìn rǔ
chǒng rǔ
qū rǔ
cuò rǔ
shàn rǔ
⒈ 羞辱。
引北齐颜之推《颜氏家训·勉学》：“何惜数年勤学，长受一生愧辱哉！”
宋王安石《涓涓乳下子》诗：“古人思慰亲，愧辱寧在己。”
《清史稿·爱新觉罗允禩传》：“皇考仅令削籍更名，以示愧辱。”
⒉ 指遭受羞辱。
引《史记·龟策列传》：“还徧九州，未尝愧辱，无所稽留。”
愧kuì .（动）惭愧：羞～｜问心无～。
辱读音：rǔ辱rǔ(1)（名）耻辱：羞～｜屈～。(2)（动）使受耻辱；侮辱：～骂｜丧权～国。(3)（动）玷辱：～没｜～命。(4)〈书〉谦辞；表示承蒙：～临｜～承指教。