kuì lì
kuì jù
kuì xíng
kuì yuè
kuì dài
kuì nǎo
kuì nù
kuì qū
kuì wèi
kuì fèn
kuì hé
kuì yán
kuì tàn
kuì dàn
kuì cè
kuì zhuó
kuì xī
kuì fú
kuì hèn
kuì jiù
kuì nǎn
kuì zuò
kuì xiào
kuì miǎn
kuì cí
kuì qiē
kuì xiū
kuì huáng
kuì lì
kuì suō
kuì sàng
kuì sǒng
kuì duì
kuì qíng
kuì pèi
kuì lì
kuì qiè
kuì gǎn
kuì cán
kuì è
kuì xù
kuì ràng
kuì xīn
kuì sǐ
kuì tì
kuì hàn
kuì jiù
kuì sè
kuì jù
kuì huǐ
kuì nǜ
kuì chǐ
kuì chàn
kuì fèn
kuì tòng
kuì jiǒng
kuì fú
kuì xiè
kuì rǔ
kuì pà
kuì shā
kuì fù
kuì jǔ
jī hèn
fā hèn
nǎo hèn
chàng hèn
liàn hèn
chēn hèn
qī hèn
yuàn hèn
yǐn hèn
yàng hèn
xīn hèn
sān hèn
hàn hèn
juàn hèn
qíng hèn
yǐn hèn
yí hèn
jiā hèn
ào hèn
kǎi hèn
nǎo hèn
jì hèn
bào hèn
niǔ hèn
sù hèn
dú hèn
hán hèn
cái hèn
tàn hèn
gǎn hèn
cǎn hèn
chóu hèn
tòng hèn
tūn hèn
gǔ hèn
yí hèn
mào hèn
bào hèn
huǐ hèn
cháng hèn
xián hèn
jī hèn
huái hèn
duì hèn
wǎn hèn
zēng hèn
fèn hèn
hài hèn
àn hèn
cāi hèn
shēn hèn
sī hèn
gù hèn
zèng hèn
yàn hèn
dìng hèn
wéi hèn
jīng hèn
qiào hèn
chù hèn
huì hèn
xiū hèn
dǔ hèn
pò hèn
bǎi hèn
yú hèn
kǔ hèn
fēng hèn
dài hèn
yuān hèn
bié hèn
cán hèn
jì hèn
jiě hèn
shěn hèn
jì hèn
lí hèn
fèn hèn
kè hèn
guài hèn
chóu hèn
dù hèn
kě hèn
chēn hèn
liú hèn
qī hèn
zhuī hèn
āi hèn
fù hèn
kuì hèn
fēi hèn
jí hèn
wǔ hèn
suān hèn
chuàng hèn
jī hèn
yì hèn
chūn hèn
dào hèn
qiè hèn
bēi hèn
hòu hèn
qì hèn
xián hèn
gěng hèn
jì hèn
rú hèn
nù hèn
zǔ hèn
yōu hèn
zhòng hèn
tòng hèn
jì hèn
chóu hèn
xuě hèn
jī hèn
愧恨kuìhèn
(1) 因羞愧而自恨
例内心深自.愧恨英be ashamed and remorseful⒈ 惭愧怨恨。
引汉赵晔《吴越春秋·王僚使公子光传》：“光心气怏怏，常有愧恨之色。”
《晋书·王浑传》：“﹝王浑﹞意甚愧恨，有不平之色。”
⒉ 惭愧悔恨。
引《太平广记》卷二六引唐薛用弱《集异记·叶法善》：“其僧愧恨，赴海而死。”
宋叶适《＜罗袁州文集＞序》：“余笑曰：‘罢是，则门户冷落，患復不亟尔。’ 达文颇愧恨。”
曹禺《北京人》第三幕：“文清愧恨地低下头，缓缓朝卧室走。”
因羞愧而生恨。