dùn yè
dùn shè
dùn hùn
dùn zhì
dùn kāi
dùn jiē
dùn yáng
dùn zú
dùn hū
dùn jiǎo
dùn fàng
dùn jì
dùn liè
dùn wù
dùn zhěng
dùn jù
dùn hào
dùn sù
dùn fǎ
dùn rǔ
dùn qì
dùn ěr
dùn jiào
dùn zǔ
dùn zú
dùn zhōu
dùn zhuàng
dùn xià
dùn jiǎ
dùn fáng
dùn tuō
dùn hàn
dùn diē
dùn liú
dùn huō
dùn mù
dùn è
dùn shuāi
dùn jué
dùn xiǔ
dùn chí
dùn hàn
dùn léi
dùn rù
dùn bì
dùn guān
dùn xùn
dùn chuǎn
dùn cuì
dùn yòng
dùn jì
dùn lù
dùn dì
dùn duàn
dùn sǎng
dùn cuì
dùn tā
dùn yì
dùn rǎo
dùn kōng
dùn kùn
dùn gōng
dùn yīng
dùn shí
dùn wěi
dùn fèi
dùn jiàn
dùn pú
dùn bì
dùn yān
dùn lǚ
dùn le
dùn xiē
dùn qì
dùn kǒu
dùn gǔ
dùn fú
dùn bó
dùn rán
dùn jiāng
dùn shuō
dùn chǔ
dùn cì
dùn jī
dùn hé
dùn mén
dùn zhèng
dùn fú
dùn pǐ
dùn yǔ
dùn mèi
dùn piě
dùn dǎng
dùn chí
dùn jí
dùn shǒu
dùn qǔ
dùn pāi
dùn jǐ
dùn lún
dùn luò
dùn lǎo
dùn bèi
dùn kè
dùn bì
dùn bǎo
dùn dāo
dùn fàn
dùn è
dùn bīng
dùn yǔ
dùn xiāo
dùn rèn
dùn pèi
dùn kuī
dùn shēn
dùn dòu
dùn lì
dùn bǎo
dùn jué
dùn wán
dùn zhù
dùn bǐ
dùn dùn
dùn jiě
dùn duó
dùn wò
dùn duàn
dùn jūn
dùn è
dùn zuó
dùn cuò
dùn cuò
dùn wǎng
dùn duàn
dùn dì
dùn jìn
jǔ rǔ
wū rǔ
lù rǔ
qū rǔ
jié rǔ
cuàn rǔ
gòu rǔ
chǔ rǔ
chù rǔ
xì rǔ
diàn rǔ
diǎn rǔ
hùn rǔ
bàng rǔ
qì rǔ
xiū rǔ
fán rǔ
cuī rǔ
qī rǔ
shòu rǔ
jiàn rǔ
qú rǔ
chuí rǔ
cuì rǔ
tiǎn rǔ
huǐ rǔ
màn rǔ
bài rǔ
zhī rǔ
qīng rǔ
dùn rǔ
nài rǔ
líng rǔ
biǎn rǔ
gòu rǔ
zǔn rǔ
yōu rǔ
lù rǔ
mà rǔ
dǐ rǔ
qín rǔ
jiǒng rǔ
chǐ rǔ
kuì rǔ
guò rǔ
bù rǔ
cuò rǔ
mà rǔ
è rǔ
fù rǔ
shàn rǔ
xū rǔ
xùn rǔ
lì rǔ
chuí rǔ
yí rǔ
líng rǔ
wú rǔ
yuān rǔ
tòng rǔ
bēi rǔ
kuì rǔ
wěi rǔ
shǒu rǔ
bāo rǔ
huì rǔ
lún rǔ
hē rǔ
tà rǔ
diǎn rǔ
kùn rǔ
láo rǔ
dāo rǔ
qiǎn rǔ
cái rǔ
qū rǔ
zuì rǔ
chǒu rǔ
jié rǔ
cuò rǔ
zài rǔ
cuò rǔ
zhé rǔ
wū rǔ
wū rǔ
sǔn rǔ
qīn rǔ
xiàn rǔ
jiǎ rǔ
hē rǔ
chī rǔ
ōu rǔ
yōu rǔ
wēi rǔ
hán rǔ
fù rǔ
wǔ rǔ
bài rǔ
xìng rǔ
xìn rǔ
wǔ rǔ
chǒng rǔ
líng rǔ
suì rǔ
tuò rǔ
wén rǔ
chì rǔ
chī rǔ
huò rǔ
róng rǔ
bī rǔ
jiàn rǔ
miè rǔ
qiào rǔ
xià rǔ
wū rǔ
⒈ 谓揪头顿地使受辱。
引《汉书·贾谊传》：“夫天子之所尝敬，众庶之所尝宠，死而死耳，贱人安宜得如此而顿辱之哉！”
《北齐书·孝昭元后传》：“始渡汾桥， 武成闻后有奇药，追索之不得，使阉人就车顿辱。”
《资治通鉴·宋文帝元嘉三年》：“嵩（长孙嵩 ）固争之，帝大怒，责嵩在官贪污，命武士顿辱之。”
胡三省注：“顿辱，捽其首使顿地以辱之。”
1.稍停：他～了一下，又接着往下说。
2.书法上指用力使笔着纸而暂不移动：一横的两头都要～一～。
3.（头）叩地；（脚）跺地：～首。～足。
4.处理；安置：整～。安～。
5.立刻；忽然：～然。～悟。～生邪念。
6.用于吃饭、斥责、劝说、打骂等行为的次数：一天三～饭。被他说了一～。
7.姓。
8.疲乏：困～。劳～。
辱读音：rǔ辱rǔ(1)（名）耻辱：羞～｜屈～。(2)（动）使受耻辱；侮辱：～骂｜丧权～国。(3)（动）玷辱：～没｜～命。(4)〈书〉谦辞；表示承蒙：～临｜～承指教。