méi xuě
méi cí
méi zhēng
méi sū
méi xiāng
méi é
méi fēng
méi qián
méi sān
méi duǒ
méi zǐ
méi rén
méi shì
méi xiān
méi fú
méi yán
méi xū
méi píng
méi huā
méi xìn
méi rùn
méi gǔ
méi lǔ
méi yǎn
méi yì
méi liáng
méi xià
méi liǔ
méi qì
méi bó
méi yán
méi dú
méi guó
méi lóng
méi xiōng
méi piàn
méi là
méi zhī
méi biāo
méi biāo
méi lù
méi zhēn
méi xī
méi lǐng
méi jiá
méi gū
méi lǐ
méi yùn
méi chuī
méi tóng
méi shí
méi tiān
méi xī
méi gé
méi hún
méi cén
méi guān
méi hūn
méi tíng
méi tóu
méi è
méi xǐ
méi yīng
méi gōng
méi dòu
méi zū
méi yuè
méi gě
méi sāi
méi huái
méi zhàng
méi jiān
méi méi
méi yuán
méi yǔ
méi xuān
méi fēi
méi hè
méi ruǐ
méi zhuāng
méi sǒu
méi shǒu
méi wù
méi pài
méi wèi
méi jiàng
méi hóng
méi tāng
méi yù
méi zhū
méi guā
méi lǐng
méi zhàng
méi fěn
méi zhī
méi zhōu
méi jiāng
méi qī
méi yǐng
méi hú
méi wán
méi liǎn
méi lù
méi pǔ
méi shǔ
méi shān
méi huá
méi shēng
méi luò
méi è
méi yú
méi xīn
méi zān
méi gān
méi hòu
méi lín
méi shāo
méi mù
qín cén
shān cén
bì cén
yān cén
gāo cén
chuān cén
lǐng cén
jùn cén
wù cén
qīng cén
chūn cén
tóng cén
yáo cén
yún cén
jīng cén
yù cén
fēi cén
qīn cén
gù cén
cāng cén
hán cén
chǔ cén
tái cén
yáo cén
qīn cén
yuǎn cén
méi cén
lín cén
sān cén
xiāng cén
gèn cén
yán cén
dài cén
dān cén
hè cén
xiān cén
sōng cén
qīn cén
xì cén
yín cén
féng cén
gāng cén
yīn cén
líng cén
chǔ cén
fēng cén
⒈ 浙江省普陀山的别名。相传汉隐士梅福曾来此炼药,故称。
引元吴莱《甬东山水古迹记》:“东到梅岑山,梅子真炼药处,梵书所谓补怛洛迦山也。”
明王志坚《表异录·地理二·山川》:“普陀山一名梅岑。”
梅méi(1)(名)乔木;性耐寒;早春开花;有粉红、白、红等颜色。果实球形;味酸。(2)(名)这种植物的花。(3)(名)(~子)这种植物的果实。(4)(名)(Méi)姓。
岑读音:cén岑cén(1)(名)〈书〉小而高的山。(2)(名)〈书〉姓。